Το 2011 ήταν, κατά γενική ομολογία, η δυσκολότερη χρονιά στην μακρόχρονη πορεία του κινήματος, με απρόβλεπτες επιπτώσεις στον ευαίσθητο χώρο των γυμνιστών.
Η δραματική μείωση των οργανωμένων γυμνιστών aνά την υφήλιο, η συρρίκνωση του κινήματος στις ευρωπαϊκές χώρες και η αλλαγή ιδιοκτησιακού καθεστώτος μεγάλων κέντρων παραθερισμού γυμνιστών στην Ευρώπη, σηματοδοτούν το τέλος του παραδοσιακού κινήματος, όπως το γνωρίζαμε τις προηγούμενες δεκαετίες. Η επανεμφάνιση, δυστυχώς, του φαινομένου του πανσεξουαλισμού και πανηδονισμού στις καθημερινές εκδηλώσεις μας βοήθησε στην αποσύνθεση του κινήματος. Από την άλλη πλευρά, η αναζήτηση ερωτικών συντρόφων σε χώρους και ακτές γυμνιστών που δεν συνέβαινε σε τέτοιο βαθμό τα προηγούμενα χρόνια, εξέθεσε το κίνημα στην κοινή γνώμη, η οποία με τον έναν ή άλλο τρόπο διάκειται εχθρικά στην έκθεση γυμνού σώματος σε δημόσιους χώρους.
Η ελληνική σκηνή χαρακτηρίζεται για πολλά χρόνια από αντιφάσεις, παλινωδίες και στρουθοκαμηλισμό δημοτικών συμβουλίων και κρατικών αρχών, που για διαφορετικούς λόγους η καθεμία, απαγορεύουν την άσκηση γυμνισμού στις περιοχές τους, με την επίκληση αβάσιμων στοιχείων. Βέβαια, τα παραπάνω σε συνδυασμό με την οξεία κοινωνική, πολιτική και οικονομική κρίση, την παρατεταμένη ύφεση και την έλλειψη κονδυλίων για την προβολή της χώρας διογκώνουν το πρόβλημα σε επικίνδυνο βαθμό. Ανέκαθεν ο γυμνισμός εθεωρείτο το «αποπαίδι» της τουριστικής πολιτικής, γιατί κανένας υπουργός Πολιτισμού δεν ασχολήθηκε με τη μελέτη του φαινομένου σε πανευρωπαϊκή κλίμακα και την εξαγωγή προτάσεων προσαρμοσμένων στην ελληνική πραγματικότητα για την προσέλκυση τουριστών-γυμνιστών. Η απουσία συντονισμού από τις αρμόδιες υπηρεσίες ταλανίζει τη χώρα εδώ και τριάντα τόσα χρόνια.
Από την άλλη πλευρά, ατυχείς δηλώσεις «διαδικτυακών» γυμνιστών ή ατόμων που δεν γνωρίζουν το αντικείμενο επαρκώς, επιβάρυναν το κλίμα και δημιούργησαν περισσότερα προβλήματα.
Η δραματική μείωση των οργανωμένων γυμνιστών aνά την υφήλιο, η συρρίκνωση του κινήματος στις ευρωπαϊκές χώρες και η αλλαγή ιδιοκτησιακού καθεστώτος μεγάλων κέντρων παραθερισμού γυμνιστών στην Ευρώπη, σηματοδοτούν το τέλος του παραδοσιακού κινήματος, όπως το γνωρίζαμε τις προηγούμενες δεκαετίες. Η επανεμφάνιση, δυστυχώς, του φαινομένου του πανσεξουαλισμού και πανηδονισμού στις καθημερινές εκδηλώσεις μας βοήθησε στην αποσύνθεση του κινήματος. Από την άλλη πλευρά, η αναζήτηση ερωτικών συντρόφων σε χώρους και ακτές γυμνιστών που δεν συνέβαινε σε τέτοιο βαθμό τα προηγούμενα χρόνια, εξέθεσε το κίνημα στην κοινή γνώμη, η οποία με τον έναν ή άλλο τρόπο διάκειται εχθρικά στην έκθεση γυμνού σώματος σε δημόσιους χώρους.
Η ελληνική σκηνή χαρακτηρίζεται για πολλά χρόνια από αντιφάσεις, παλινωδίες και στρουθοκαμηλισμό δημοτικών συμβουλίων και κρατικών αρχών, που για διαφορετικούς λόγους η καθεμία, απαγορεύουν την άσκηση γυμνισμού στις περιοχές τους, με την επίκληση αβάσιμων στοιχείων. Βέβαια, τα παραπάνω σε συνδυασμό με την οξεία κοινωνική, πολιτική και οικονομική κρίση, την παρατεταμένη ύφεση και την έλλειψη κονδυλίων για την προβολή της χώρας διογκώνουν το πρόβλημα σε επικίνδυνο βαθμό. Ανέκαθεν ο γυμνισμός εθεωρείτο το «αποπαίδι» της τουριστικής πολιτικής, γιατί κανένας υπουργός Πολιτισμού δεν ασχολήθηκε με τη μελέτη του φαινομένου σε πανευρωπαϊκή κλίμακα και την εξαγωγή προτάσεων προσαρμοσμένων στην ελληνική πραγματικότητα για την προσέλκυση τουριστών-γυμνιστών. Η απουσία συντονισμού από τις αρμόδιες υπηρεσίες ταλανίζει τη χώρα εδώ και τριάντα τόσα χρόνια.
Από την άλλη πλευρά, ατυχείς δηλώσεις «διαδικτυακών» γυμνιστών ή ατόμων που δεν γνωρίζουν το αντικείμενο επαρκώς, επιβάρυναν το κλίμα και δημιούργησαν περισσότερα προβλήματα.
Στα θετικά του 2011 καταγράφεται οπωσδήποτε η ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Γαύδου (9-0) στις 12 Ιουνίου για τη μετατροπή της γνωστής παραλίας «Σαρακίνηκο» σε παραλία γυμνιστών, με την τοποθέτηση ενημερωτικών πινακίδων στα δύο άκρα.
Ο Δήμος Κιμώλου με ανάρτηση στο Διαδίκτυο στις 11 Φεβρουαρίου, επανέφερε σε ισχύ την απόφαση του υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας 698 του 1978, με την οποία απαγορεύεται ο γυμνισμός σε όλους τους λιμένες και τις παραλίες του νησιού. Οι παραβάτες υπόκεινται σε διώξεις και διοικητικά μέτρα. Ο βασικός λόγος, όπως εξήγησε αργότερα ο αντιδήμαρχος Κιμώλου σε ηλεκτρονική έκδοση εντύπου, η προσέλκυση ποιοτικού τουρισμού! Σεβαστή η απόφαση, αλλά διατηρούμε επιφυλάξεις για την εφαρμογή της υπουργικής απόφασης, καθώς απαιτείται συνεχής αστυνόμευση όλου του νησιού!
Μικροεντάσεις δημιουργήθηκαν σε άλλες περιοχές της χώρας μεταξύ κατοίκων και οπαδών της ελεύθερης κατασκήνωσης, αλλά στο τέλος επικράτησε η λογική και αποφεύχθηκαν τα χειρότερα.
Ο αθηναϊκός και περιφερειακός τύπος, έντυπος και ηλεκτρονικός, δεν ασχολήθηκαν με το γυμνισμό. Για όσα δημοσιεύματα εντοπίσαμε, αναρτήσαμε τους σχετικούς συνδέσμους για την ενημέρωση των αναγνωστών μας. Ξεχωρίσαμε το άρθρο «Τι το θέλεις το μαγιό;» του Τάκη Σκριβάνου, στον ετήσιο καλοκαιρινό οδηγό της «ATHENS VOICE» και το άρθρο «Σε διαβούλευση και ο... γυμνισμός» της Μαρίνας Πολλάτου στην ημερήσια εφημερίδα του Ν. Λέσβου «Εμπρός» στις 16 Ιουνίου.
Η Βιβλιοθήκη Γυμνισμού δέχθηκε πολλά τηλεφωνήματα για τη συμβολή της στο παγκόσμιο κίνημα. Δεν μπορέσαμε όμως να υλοποιήσουμε τις υποσχέσεις μας λόγω σοβαρού προβλήματος υγείας που παρουσιάστηκε στις αρχές Αυγούστου. Αλλά παρ’ όλα αυτά καταφέραμε να συμπληρώσουμε τα κενά που είχαν παρουσιαστεί τα τελευταία χρόνια και να συντάξουμε τα περιζήτητα ευρετήρια περιοδικών που εκτίναξαν την επισκεψιμότητα των ιστολογίων μας στα ύψη!
Ακαδημαϊκά περιοδικά φιλοξένησαν αξιόλογες συνεργασίες καθηγητών ανωτάτων ιδρυμάτων της αλλοδαπής ή υποψηφίων διδακτόρων. Ο Αμερικανός Brian Scott Hoffman υπέβαλε διδακτορική διατριβή με τίτλο "Μaking Private Parts Public: American Nudism and the Politics of Nakedness, 1929-1963". Η διατριβή αυτή, όπως και άλλα σημαντικά άρθρα, θα προστεθούν στη συλλογή της Βιβλιοθήκης μέσα στο 2012. Αναφέρουμε χαρακτηριστικά τa περιοδικά: The Journal of Modern History (Chicago), Journal of the History of Sexuality (Texas) και Gender and History (Wiley)
No comments:
Post a Comment