20 χρόνια νωρίτερα έλαβα μέρος σε συνέδριο της INF για πρώτη φορά. Εκείνο το Συνέδριο έγινε στο Heliomonde, ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα της εποχής εκείνης στην Ευρώπη και η δικαιολογημένη υπερηφάνεια της Γαλλικής Ομοσπονδίας και του SOCNAT.
Με την ευκαιρία αυτού του Συνεδρίου, ο πρόεδρος της Γερμανικής Ομοσπονδίας εκφώνησε έναν αξιόλογο λόγο που ενέπνευσε σημαντικά τον Albert Lecocq (1905-69) κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του.
Σε αυτόν το λόγο ο Lothar Wilhelm (1917-91) ρωτούσε «Από πού ερχόμαστε; Πού βρισκόμαστε τώρα; Πού θέλουμε να πάμε;»
Σκέπτομαι ότι τώρα, 20 χρόνια αργότερα, έχει έρθει η ώρα να θέσουμε την ίδια ερώτηση. Από πού ήρθαμε; Πού έχουμε φθάσει και πού θέλουμε να πάμε, λαμβάνοντας υπόψη τις δυνατότητες και την εξέλιξη του σημερινού κόσμου.
1. Εξέλιξη στα πρόσφατα χρόνια
20 χρόνια πριν ο σκοπός του οργανωμένου κινήματός μας αποσκοπούσε πάνω απ΄όλα στη δημιουργία μιας κίνησης για ψυχαγωγία και άθληση όπου κανείς μπορούσε να ασκήσει γυμνισμό σε πλήρη ελευθερία, μια κίνηση σε οικογενειακή ατμόσφαιρα, καλά οργανωμένη και κοινωνική, χωρίς όμως την πρόθεση να ακολουθήσει τις επαναστατικές ιδέες που προετοίμαζαν το έδαφος για το Μάιο 1968.
Το κίνημα θέλει να βγει από τα κέντρα του, θέλει να ενηλικιωθεί ή, όπως ο Μ. Caillaud (1919-92) το θέτει, «θέλει να ξεπεράσει την κρίση, αλλά δεν θέλει να είναι επαναστατικό πια, και έτσι γίνεται όλο και περισσότερο αστικό».
Αυτά τα τελευταία 20 χρόνια έχουν συντελέσει σημαντικά στο να μας γνωρίσει το ευρύτερο κοινό. Πράγματι, πρέπει να λεχθεί ότι 20 χρόνια πριν πολλοί άνθρωποι στην Ευρώπη δεν είχαν ακούσει ποτέ για το γυμνισμό. Σήμερα, ο καθένας έχει σχηματίσει προσωπική γνώμη για το κίνημά μας, ακόμη και εάν αυτή δεν είναι πάντοτε ακριβής.
Μέσα στους συλλόγους μας, το αθλητικό κίνημα έχει σημειώσει τεράστια πρόοδο. Συγκρίνοντας με το παρελθόν, αφιερώνουμε τώρα περισσότερο χρόνο στον αθλητισμό παρά στη φιλοσοφία και είναι καλύτερος αυτός ο δρόμος.
Το κίνημα εξελίσσεται; κάποτε μια μικρή ομάδα που ήθελε να είναι η αφρόκρεμα έχει γίνει μαζικό κίνημα, ένα κοινωνικό κίνημα.
Όλη αυτή η εξέλιξη έχει λάβει χώρα σε μια κοινωνία όπου η γύμνιο έχει βαθμιαία χάσει τη σχέση ταμπού και έχει γίνει όλο και πιο πολύ γενικά αποδεκτή.
2. Πού είμαστε τώρα;
Έχουμε γίνει μια καλά οργανωμένη κίνηση. Οι ομοσπονδίες λειτουργούν καλά, το κοινό γνωρίζει. Οι αρχές μάς δέχονται και η γύμνια στις ακτές καθίσταται ένα εντελώς φυσικό φαινόμενο.
Οι σύλλογοί μας έχουν γίνει σύλλογοι στους οποίους η φυσική δραστηριότητα και ο αθλητισμός παίζουν μεγαλύτερο ρόλο, ενώ 25 χρόνια πριν, η φιλοσοφία και η φυτοφαγία ήσαν μεγαλύτερου ενδιαφέροντος.
3. Το μέλλον του οργανωμένου γυμνιστικού κινήματος
Ζούμε σε μια κοινωνία που δέχεται τη γύμνια στις ακτές, μια κοινωνία η οποία αθλείται από κάθε πλευρά και το κοινό γνωρίζει το κίνημά μας.
Ο αθλητικός χαρακτήρας στη σύγχρονη κοινωνία μας κυμαίνεται από μεμονωμένο τζόκινγκ σε εμπορικές επιχειρήσεις τέτοιες όπως ο «Γύρος της Γαλλίας» ή οι Ολυμπιακοί Αγώνες, όπου το αθλητικό πνεύμα είναι μερικές φορές πολύ δύσκολο να βρεθεί.
Πρέπει όμως να παραδεχθούμε ότι ο σύγχρονος άνθρωπος έχει στη διάθεσή του μια απίστευτα ευρεία επιλογή φυσικών και αθλητικών δραστηριοτήτων. Σε αυτό το γενικό πλαίσιο, φαίνεται ανώφελο για το γυμνιστικό κίνημα να σπαταλά περαιτέρω χρόνο για την εξάπλωση της ιδέας της γύμνιας ή την υπεράσπισή της. Θα ήταν επίσης μάταιο για να μας κάνει περισσότερο γνωστούς στο κοινό. Βέβαια, ακόμη έχουμε να επιτελέσουμε το διαρκές καθήκον της συνεχούς πληροφόρησης, αλλά, κατά τη γνώμη μου, ο ιεραποστολικός ζήλος των περασμένων ετών είναι απηρχαιωμένος, ακριβώς όπως θα ήταν ανώφελο να πείσουμε τα μέλη μας και το σύγχρονο κόσμο για την ανάγκη της ενασχόλησης με τον αθλητισμό ή τη φυσική άσκηση.
Ώστε εδώ τίθεται το κρίσιμο ερώτημα;
Σε μια εποχή που στις ελεύθερες ακτές μπορεί να πηγαίνει τακτικά οποιοσδήποτε, σε μια εποχή που όλο και περισσότερα κέντρα παραθερισμού είναι ανοικτά στον καθένα και που η γύμνια είναι αποδεκτή, έχει το γυμνιστικό κίνημα ακόμη μέλλον; Θα έλεγα «ναι» και απαντώ, αναφερόμενος στο λόγο μου το 1978, «το μέλλον του γυμνιστικού κινήματος βρίσκεται μέσα στους συλλόγους»
Το σύνθημα των συλλόγων θα πρέπει να είναι «να πάμε πιο πέρα από τη γύμνια».
Σημαντικός αριθμός ατόμων έρχεται σε επαφή με το γυμνισμό στην ακτή ή στα εντελώς εμπορικά κέντρα και δεν βρίσκει τη δυνατότητα άσκησης του γυμνισμού στους συλλόγους κατόπιν.
Έτσι χρειαζόμαστε κατάλληλα οργανωμένους συλλόγους, με καλή λειτουργία, για να μπορέσουμε να προσφέρουμε μια γυμνιστική ζωή στο στυλ που έχει αναπτυχθεί στα τελευταία χρόνια σε εκείνους που την θέλουν.
Α) Μια κοινωνική και οικογενειακή ατμόσφαιρα;
Με το να είμαστε γυμνοί δεν είναι αρκετό. Για την απλή άσκηση στα αθλήματα χρειαζόμαστε συλλόγους, αλλά αυτοί είναι επίσης αναγκαίοι για την ανθρώπινη επαφή, για τη δημιουργία φίλων και για τη διαβίωση σε ένα κοινωνικό περιβάλλον.
Το μέλλον του κινήματος βρίσκεται μέσα στους συλλόγους με κοινωνική και οικογενειακή ατμόσφαιρα όπου τα μέλη μπορούν να βρουν μια κατάσταση φυσικής ευημερίας.
Β) Οι σύλλογοι θα πρέπει να είναι οάσεις πλήρους ηρεμίας όπου κάθε άτομο, εάν το επιθυμεί, και δεχόμενο τη γύμνια του και τη γύμνια των άλλων, μπορεί να ασχοληθεί με τον αθλητισμό και μπορεί να αποκτήσει νέα δύναμη σε μια υγιεινή και φυσική ατμόσφαιρα, ώστε να ξεχάσει τα προβλήματά του και να απαλλαγεί από το άγχος της καθημερινής ζωής.
Γ) Και γιατί δεν θα πρέπει να επιτρέψουμε ή ακόμη να ενθαρρύνουμε «ομίλους μελέτης» στους συλλόγους;
Διάβασα με ενδιαφέρον το τεύχος 100 του περιοδικού «LA VIE AU SOLEIL» όπου, σαν μέθοδος κατάληξης μιας ιστορικής ανασκόπησης του κινήματος, αναφέρονταν οι επαναστατικές και μερικές αμφιλεγόμενες ιδέες της μεσοπολεμικής περιόδου. Ο συγγραφέας του άρθρου αυτού ενθάρρυνε τους νέους γυμνιστές να ξαναανακαλύψουν αυτές τις ιδέες.
Δ) Ένας τρόπος ζωής
Μετά τις επαναστατικές ιδέες του 1920-1930, ο γυμνισμός εξελίχθηκε σε έναν «γυμνιστικό τρόπο ζωής», δύσκολο να τον περιγράψεις αλλά πολύ γνωστό σε εκείνους που τον δοκίμασαν. Μάλιστα θα πρέπει να δώσουμε μεγαλύτερη έμφαση σε αυτόν τον τρόπο ζωής μας;
- φυσική άσκηση όπως εφαρμόζεται από 'μάς όπου «η απόλαυση της ζωής – βιβρ» κατέχει πρώτη θέση και όχι ο συναγωνισμός.
- Έναν σεβασμό προς τη Φύση, όχι όπως αυτόν των Οικ0λόγων, αλλά έναν σεβασμό που πηγάζει από τη στενή επαφή με τη Φύση.
- Σεβασμό για τους άλλους, όπως τον ζούμε... φυσικά.
Το γυμνιστικό κίνημα θα πρέπει να αναζητήσει το μέλλον του στους συλλόγους όπου η διαβίωση είναι καλή, στους συλλόγους που έχουν ένα σίγουρο δυναμισμό, μια δραστήρια και κοινωνική ζωή και που κρατούν τις πόρτες τους ανοικτές στο σημερινό κόσμο.
Ο ρόλος των ομοσπονδιών σε εθνικό και διεθνές επίπεδο είναι διαφορετικός; Οι σύλλογοι είναι ο σκελετός του κινήματός μας και οι ομοσπονδίες θα πρέπει να δουν σε αυτόν ότι το κίνημα παραμένει ανοικτό αλλά ενωμένο.
Ανοικτό στις τάσεις του σύγχρονου κόσμου, ανοικτό στους ασυνόδευτους γυμνιστές ή στους ελεύθερους γυμνιστές, ανοικτό στα κινήματα όπως το οικολογικό και άλλα. Αλλά επίσης ανοικτό στα εντελώς εμπορικά κέντρα παραθερισμού.
Θα πρέπει να αναζητήσουμε νέες δομές, πιθανόν συνδυασμένες, ώστε να διευρύνουμε τις δυνατότητες εκλογής σε εκείνους που θέλουν να μοιραστούν τον τρόπο ζωής μας.
Είναι δυνατόν να συνειδητοποιήσουμε μια συνεργασία μεταξύ συλλόγων, οικονομικών ομίλων και των αρχών, όπως στην περίπτωση του Flevo-Natuur.
Καταλήγοντας, θέλω να εκφράσω την εμπιστοσύνη μου στο μέλλον του οργανωμένου γυμνισμού, Αυτό θα απαιτήσει μεγάλες προσπάθειες των συλλόγων, που θα πρέπει να είναι ελκυστικές, δυναμικές, καλοδομημένες και προσανατολισμένες προς το μέλλον. Τα εγχειρίδια των ομοσπονδιών θα πρέπει να αναλάβουν το δύσκολο ρόλο της εξάπλωσης των ιδεών του κινήματός μας, της φιλοσοφίας του, και πάνω απ΄όλα, του τρόπου ζωής του.
Ας σκεφθούμε το μέλλον και να μην παραμείνουμε σε χαμένες ή κερδισμένες μάχες του παρελθόντος. Πάνω στη στερεή βάση των συλλόγων μας, με τις ομοσπονδίες γύρω τους, να γίνουμε ο καταλύτης του αχανούς κινήματος που θέλει να προσεγγίσει το περιβάλλον μας με έναν πιο φυσικό τρόπο και να ιδρύσουμε μια πιο ελεύθερη και αρμονική κοινωνία. Η αρμονία μεταξύ του ανθρώπου και της Φύσης δεν είναι ακριβώς η πρόκληση του καιρού μας: είναι επίσης η πρόκληση για το κίνημά μας.
(Μετάφραση από τα Αγγλικά του λόγου του Frans Mollaert (1930-2005), προέδρου της Διεθνούς Γυμνιστικής Ομοσπονδίας (1976-80), που εκφώνησε στο 19° Διεθνές Συνέδριο στην Ισπανία το 1984)
No comments:
Post a Comment