Το ζεύγος Pace από την Αυστραλία επισκέφθηκε τη Σκίαθο, τη Μύκονο και την Κρήτη το καλοκαίρι του 2010. Αν και είχαν επισκεφθεί τη Μύκονο παλαιότερα, βρήκαν μεγάλες διαφορές από τις περιγραφές στο διαδίκτυο και στα τουριστικά φυλλάδια. Θεώρησαν, λοιπόν, υποχρέωσή τους να ενημερώσουν τους αναγνώστες του αυστραλιανού περιοδικού γυμνιστών TAN, τεύχος 50 (2011) για τις διαφορές που βρήκαν.
Στη Σκιάθο επισκέπτονται τη «Μικρή Μπανάνα» παράδεισο των γυμνιστών, με φιλικούς ανθρώπους και τη ταβέρνα που προσφέρει παγωμένες κρύες μπίρες και γεύματα. Επισημαίνουν ότι δεν χρειάζεται κανείς να ντυθεί για να πάει στο μπαρ. Το μεγαλύτερο μέρος της ακτής καταλαμβάνεται από ξαπλώστρες προς ενοικίαση, αλλά υπάρχει ακόμη ελεύθερος χώρος.
Στη Μύκονο επιλέγουν την «Παράγκα», που απέχει 15 λεπτά με λεωφορείο από το κέντρο της πόλης. Η «Παράγκα» είναι ήσυχη και διαθέτει ένα υπερσύγχρονο ξενοδοχείο (!) με καταπληκτική θέα προς την ακτή, ταβέρνες και μπαρ. Η δεξιά πλευρά της ακτής χρησιμοποιείται από τους γυμνιστές, αλλά υπάρχει ακόμη ελεύθερος χώρος για ομπρέλες και πετσέτες. Η επόμενη ακτή του «Παραδείσου» (Καλαμοπόδι) δεν φιλοξενεί πλέον γυμνιστές, αλλά μόνο μαγιοφορεμένους, στην πλειονότητα άτομα νεαρής ηλικίας. Ο «Σούπερ Παράδεισος» (Πλιντρί) έχει γυμνιστές, με έντονη την ομοφυλοφιλική παρουσία.
Στην Κρήτη προκρίνουν την παραλία του Κομμού, 10 λεπτά περίπου απόσταση με αυτοκίνητο από τα Μάταλα. Όμως η ανέγερση πρόσφατα ενός παρεκκλησίου πάνω από την ακτή περιορίζει τη χρήση της από τους γυμνιστές. Η επόμενη «Κόκκινη Παραλία» χρειάζεται γερή πεζοπορία πάνω από τους βράχους με ειδικό εξοπλισμό.
Το φωτογραφικό υλικό του άρθρου προέρχεται από το αρχείο του Αμερικανού φωτορεπόρτερ και φίλου Leif Heilberg. Οι φωτογραφίες από τον «Παράδεισο» είχαν ληφθεί το 1986, οπότε δεν ανταποκρίνονται στη σημερινή εικόνα της ακτής.
Στη Σκιάθο επισκέπτονται τη «Μικρή Μπανάνα» παράδεισο των γυμνιστών, με φιλικούς ανθρώπους και τη ταβέρνα που προσφέρει παγωμένες κρύες μπίρες και γεύματα. Επισημαίνουν ότι δεν χρειάζεται κανείς να ντυθεί για να πάει στο μπαρ. Το μεγαλύτερο μέρος της ακτής καταλαμβάνεται από ξαπλώστρες προς ενοικίαση, αλλά υπάρχει ακόμη ελεύθερος χώρος.
Στη Μύκονο επιλέγουν την «Παράγκα», που απέχει 15 λεπτά με λεωφορείο από το κέντρο της πόλης. Η «Παράγκα» είναι ήσυχη και διαθέτει ένα υπερσύγχρονο ξενοδοχείο (!) με καταπληκτική θέα προς την ακτή, ταβέρνες και μπαρ. Η δεξιά πλευρά της ακτής χρησιμοποιείται από τους γυμνιστές, αλλά υπάρχει ακόμη ελεύθερος χώρος για ομπρέλες και πετσέτες. Η επόμενη ακτή του «Παραδείσου» (Καλαμοπόδι) δεν φιλοξενεί πλέον γυμνιστές, αλλά μόνο μαγιοφορεμένους, στην πλειονότητα άτομα νεαρής ηλικίας. Ο «Σούπερ Παράδεισος» (Πλιντρί) έχει γυμνιστές, με έντονη την ομοφυλοφιλική παρουσία.
Στην Κρήτη προκρίνουν την παραλία του Κομμού, 10 λεπτά περίπου απόσταση με αυτοκίνητο από τα Μάταλα. Όμως η ανέγερση πρόσφατα ενός παρεκκλησίου πάνω από την ακτή περιορίζει τη χρήση της από τους γυμνιστές. Η επόμενη «Κόκκινη Παραλία» χρειάζεται γερή πεζοπορία πάνω από τους βράχους με ειδικό εξοπλισμό.
Το φωτογραφικό υλικό του άρθρου προέρχεται από το αρχείο του Αμερικανού φωτορεπόρτερ και φίλου Leif Heilberg. Οι φωτογραφίες από τον «Παράδεισο» είχαν ληφθεί το 1986, οπότε δεν ανταποκρίνονται στη σημερινή εικόνα της ακτής.
Όταν εμείς επισκεφθήκαμε τη Μύκονο το 1972, 1975 και 1978, ο γυμνισμός κυριαρχούσε και στις πέντε παραλίες («Παράγκα», «Παράδεισος», «Σουπερ Παράδεισος» «Αγράρι» και «Ελιά»). Η πρόσβαση την εποχή εκείνη ήταν εφικτή μόνο από τη θάλασσα με λάντζες από τον Πλατύ Γιαλό. Ταβέρνες υπήρχαν και τότε, αλλά η μόνη παραλία που είχε πραγματικά αξιοποιηθεί ήταν ο «Παράδεισος» (Καλαμοπόδι) με το ομώνυμο κάμπινγκ των αδελφών Δακτυλίδη από το 1969!
Με αφορμή, λοιπόν, αυτό το άρθρο και άλλα που δημοσιεύονται κατά διαστήματα σε έγκριτα περιοδικά γυμνιστών του εξωτερικού, θεωρούμε επιβεβλημένη την καταγραφή των ακτών γυμνιστών στην Ελλάδα με τις σημερινές συνθήκες. Έχουμε ετοιμάσει και αναρτήσει στο ιστολόγιό μας αναλυτικό δελτίο καταγραφής για τους ενδιαφερόμενους.
No comments:
Post a Comment