Συγκεντρώνουμε τους τίτλους, την περιοδικότητα, τους εκδότες και την περίοδο κυκλοφορίας όλων των γνωστών αμερικανικών περιοδικών γυμνιστών που κυκλοφόρησαν την περίοδο 1960-69.
Ο προσωρινός κατάλογος που έχει ήδη ολοκληρωθεί, περιλαμβάνει 235 διαφορετικούς τίτλους από 27 εκδότες περιοδικών γυμνιστών, η πλειονότητα των οποίων είχε έδρα τα περίχωρα του Los Angeles και ειδικότερα το προάστιο North Hollywood.
Θεωρούμε ότι ο κατάλογος αυτός είναι ενδεικτικός και σε καμιά περίπτωση πλήρης, επειδή πολλοί εκδότες πωλούσαν τα έντυπά τους «κάτω από τον πάγκο» και όχι μέσω εταιρειών διανομής για να αποφύγουν πιθανή κατάσχεση από τις διωκτικές πολιτειακές και ομοσπονδιακές αρχές. Έτσι η καταγραφή όλων των τίτλων είναι πρακτικά αδύνατος ακόμη κα σήμερα.
Η απρόσκοπτη διακίνηση των εντύπων γυμνιστών ήταν εξίσου προβληματική και στις 50 πολιτείες, ακόμη και με το ταχυδρομείο πρώτης προτεραιότητας. Η Νέα Υόρκη και το Σικάγο επέτρεπαν μόνο ρετουσαρισμένες εκδόσεις γυμνών, ενώ οι μεσοδυτικές πολιτείες απαγόρευαν εντελώς την κυκλοφορία τους. Σε άλλες πόλεις, όπως τη Φιλαδέλφεια (1963), οι αρχές σε μια πολυδιαφημισμένη επιχείρηση «αρετής» προχώρησαν σε κατασχέσεις και συλλήψεις πωλητών υπαίθριων πάγκων και διανομέων. Σε αυτή την περίπτωση συνήργησαν άθελά τους τα ΜΜΕ που διόγκωσαν το θέμα!
Το 1965 έγινε η μεγαλύτερη δίκη στη μεσοδυτική, συντηρητική πολιτεία της Iowa, με κατηγορούμενους 16 φυσικά και νομικά πρόσωπα, για την αποστολή και διακίνηση ασέμνου υλικού μέ το ταχυδρομείο. Κατηγορούσα αρχή η ταχυδρομική υπηρεσία των ΗΠΑ (USPS). Δεκάδες μάρτυρες από την Καλιφόρνια και άλλες πολιτείες, με έξοδα των ομοσπονδιακών αρχών, υποχρεώθηκαν να μεταβούν αεροπορικώς στην πόλη Fort Dodge της πολιτείας, ώστε να καταθέσουν στην αρμόδια επιτροπή ενόρκων. Είναι πλέον διαπιστωμένο ότι κυβερνητικοί υπάλληλοι παρήγγειλαν τα έντυπα της εταιρείας Sun Era, Inc. που κατασχέθηκαν ως άσεμνα, χρησιμοποιώντας ανύπαρκτα ονόματα φυσικών προσώπων, με μοναδικό σκοπό την παραπoμπή σε δίκη του μεγαλοεκδότη Milton Luros, ο οποίος είχε πρόσφατα αθωωθεί στην Καλιφόρνια για παρόμοια υπόθεση. Ανύπαρκτα (!) φυσικά πρόσωπα, με μόνη ένδειξη μια ταχυδρομική θυρίδα, κατάφεραν να εγκλωβίσουν τον αποστολέα και μέσω αυτού δεκάδες γυμνιστές. Ζητήθηκαν ονόματα, διευθύνσεις και άλλα στοιχεία απ΄όσους είχαν φωτογραφηθεί με τη θέλησή τους στα περιοδικά. Η περίοδος της «γυμνοτρομοκρατίας» (1963-65) έπληξε το γόητρο του αμερικανικού γυμνισμού, που στιγματίστηκε από την απληστία των εκδοτών, των καιροσκόπων και των πάσης φύσεως ψευδοηθικολόγων.
Μέλη της ASA καυτηρίασαν τη χλιαρή στάση της Αμερικανικής Γυμνιστικής Ομοσπονδίας, της οποίας επιφανή μέλη είχαν εμπλακεί στην υπόθεση αυτή. Ορισμένοι συνεργάζονταν με το «βασιλιά της πορνογραφίας» Milton Luros (1911-99), στις σύγχρονες εγκαταστάσεις του οποίου τυπωνόταν το επίσημο όργανο της ομοσπονδίας «Nudism Today»! Ο Luros, άριστος γνώστης της αγοράς, επιχείρησε να αποκτήσει τον έλεγχο του συλλόγου γυμνιστών «Sun Island» στη νότιο Καλιφόρνια το 1964, ενώ υψηλόβαθμο στέλεχος της εταιρείας του «Sun Era» και μέλος της ASA εκλέχτηκε τέταρτος αντιπρόεδρος της κεντρικής επιτροπής της Διεθνούς Γυμνιστικής Ομοσπονδίας τον ίδιο χρόνο! Καμια αντίδραση από την ΙNF/FNI!
Μια πρώτη ανάλυση του αναγνωστικού κοινού των περιοδικών γυμνιστών της δεκαετίας του '60 δείχνει ότι το 95% ήταν λευκοί, μεσήλικες Αμερικανοί άνδρες και μόνο 5% μέλη αναγνωρισμένων συλλόγων γυμνιστών ή εν δυνάμει γυμνιστές. Η συνταγή της επιτυχίας απλή και δοκιμασμένη: πολλές ολοσέλιδες μονόχρωμες φωτογραφίες, τετράχρωμο σαλόνι με ευειδείς κυρίες σε αποκαλυπτικές στάσεις, δύο ή τρεις σύντομες συνεργασίες και πληθώρα καταχωρίσεων συναφών προϊόντων και υπηρεσιών. Ο αλφαβητικός κατάλογος συλλόγων γυμνιστών ανά πολιτεία και οργάνωση, με ταχυδρομική θυρίδα, συμπλήρωνε το τεύχος.
Αρκετοί εκδότες για τους δικούς τους λόγους απέφευγαν την αναγραφή πλήρων στοιχείων τεύχος, τόμος, μήνας, όνομα εκδότη, διεύθυνση κ. ά.)) στην τρίτη σελίδα του εντύπου, ή ακόμη χειρότερα υπήρχε ανακολουθία μεταξύ του αριθμού τεύχους και του έτους. Πιθανή εξήγηση: η επιμήκυνση του χρόνου διάθεσης στην αγορά, ώστε το έντυπο να είναι πάντα επίκαιρο!
Όλοι σχεδόν οι εκδότες, στην αναζήτηση εύκολου κέρδους και βελτίωσης της θέσης τους στην αγορά, οργάνωναν ειδικές εκδηλώσεις με καλλίγραμμα μοντέλα, όταν αντιλήφθηκαν ότι οι πόρτες των περιφερειακών οργανώσεων και συλλόγων είχαν υιοθετήσει αυστηρή πολιτική για τους φωτογράφους τους. Όταν επισης έβλεπαν ότι ένα έντυπο δεν είχε πέραση, άλλαζαν απλά τον τίτλο. Έτσι, με τον έναν ή άλλο τρόπο, οι εκδότες δατηρούσαν στην αγορά δεκάδες «νέους» τίτλους, για να κρατούν αμείωτο το αγοραστικό ενδιαφέρον και να αυξάνουν τις εισπράξεις τους.
Μετά το 1967 τα περιοδικά γυμνιστών αποσύρθηκαν σταδιακά από τα ερμάρια των εφημεριδοπωλών, των καταστημάτων καπνού και άλλων γωνιών. Αντικαταστάθηκαν αμέσως από τολμηρά έντυπα άκρως ερωτικού περιεχομένου που απευθύνονταν στη γενιά της σεξουαλικής επανάστασης. Το αναγνωστικό κοινό διψούσε και πλήρωνε αδρά για ανατομικές λεπτομέρειες των δύο φύλων, ιδιαίτερα νεαρών προικισμένων γυναικών που αποκάλυπταν τα πάντα! Το 1972, με απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου των Η.Π.Α., η πώλησή τους επιτρεπόταν μόνο στα καταστήματα ενηλίκων. Έτσι μοιραία έπαψαν να υπάρχουν! Ο Luros, από το 1967 είχε αντιληφθεί τις ανάγκες της κοινωνίας και προσαρμοσθεί έγκαιρα στις απαιτήσεις της.
Η Βιβλιοθήκη Γυμνισμού δίνει έμφαση στα έντυπα της πρώτης περιόδου, τα αμιγώς γυμνιστικά, που ολοκληρώθηκε το καλοκαίρι του 1965. Διαθέτει, όμως, μικρό αριθμό εντύπων της δεύτερης περιόδου (1965-1969), που ονομάζονται «ψευδογυμνιστικά» και θεωρούνται προάγγελος των σκληρών πορνογραφικών περιοδικών της επόμενης πανταετίας. Δηλαδή έφεραν παραπλανητικούς τίτλους , αλλά το περιεχόμενό τους δεν είχε καμια σχέση με το γυμνισμό. Η ASA είχε διαχωρίσει τη στάση της στις αρχές του 1968, οπότε σταμάτησε να διαφημίζει τα «ψευδογυμνιστικά» έντυπα.
Η συμβολή του «βασιλιά της πορνογραφίας» και εκδότη δεκάδων εντύπων γυμνιστών την περίοδο 1962-67, Milton Luros, υπήρξε καταλυτική. Ο διορατικός και πανέξυπνος επιχειρηματίας που μετακόμισε στο Los Angeles από την ανατολική ακτή το 1958, θησαύρισε κυριολεκτικά από τον αμερικανικό γυμνισμό και την αδυναμία του τελευταίου να διαχωρίσει έγκαιρα τη θέση του με υπεύθυνη πολιτική από την άγρια εκμετάλλευση του κινήματος από διάφορους νεόκοπους «γυμνοπορνογράφους».
