Η Λαμπινού είναι ένας μικρός οικισμός στη ΝΑ πλευρά του Πηλίου, σε υψόμετρο 290 μέτρων και απόσταση 45 χλμ από το Βόλο. Οι μόνιμοι κάτοικοι, σύμφωνα με την απογραφή του 1981, ήσαν 79.
Σχεδόν δίπλα βρίσκεται ο άλλος οικισμός, το Καλαμάκι (μέχρι το 1961 γνωστό ως Πρόπαν), με 159 μονίμους κατοίκους το 1981 και υψόμετρο 300 μέτρων.
Το σύνολο των μονίμων κατοίκων και των δύο οικισμών-κοινοτήτων ανερχόταν στα 238 άτομα.
Στις 30 Ιανουαρίου 1983 ο τότε πρόεδρος της κοινότητας Λαμπινούς, Απόστολος Χατζητούρνος, εισηγήθηκε στο κοινοτικό συμβούλιο την ίδρυση κέντρου παραθερισμού γυμνιστών (κάμπινγκ), προκειμένου να περιορίσει την ελεύθερη κατασκήνωση στην ευρύτερη περιοχή και να επωφεληθεί η κοινότητα από το υπό κατάθεση νομοσχέδιο για τα ΚΠΓ. Βέβαια, επίσημα ο ΕΟΤ δεν είχε ανακοινώσει στα ΜΜΕ την πρόθεσή του να συντάξει σχετική ρύθμιση.
Στις 24 Απριλίου το επταμελές κοινοτικό συμβούλιο αποφάσισε την ίδρυση κοινοτικής επιχείρησης με τις διατάξεις του αναπτυξιακού νόμου 1262/82 στη θέση "Αμπελική" σε έκταση 20 στρεμμάτων με πυκνή βλάστηση, μακριά από την επίσημη ακτή του χωριού, τη "Λαμπιδόνα" .
Υποβλήθηκε το σχετικό αίτημα στο Νομαρχιακό Συμβούλιο Μαγνησίας, το οποίο ενέκρινε την 1 Ιουνίου το αίτημα και έδωσε το "πράσινο φως" στην κοινότητα να υποβάλει αναλυτική τοπογραφική μελέτη. Το συνολικό κόστος ίδρυσης και λειτουργίας πρότυπου κέντρου παραθερισμού γυμνιστών, με σύγχρονες ανέσεις, υπολογίστηκε στα 20.000.000 δραχμές, μεγάλο ποσό για την εποχή εκείνη.
Στις 4 Αυγούστου ξεκίνησαν τα προβλήματα. Η Μητρόπολη Δημητριάδος εξέφρασε την αντίθεσή της στην ίδρυση του κάμπινγκ και άρχισε τη συγκέντρωση υπογραφών - 144 συνολικά κατά τον κ. Χατζητούρνο- πολλές από τις οποίες προήρχονταν από την κοινότητα Καλαμακίου (Πρόπαν) ή από άλλες περιοχές, ορισμένες μάλιστα είχαν όμοιο γραφικό χαρακτήρα.
Η αντιπαράθεση μεταφέρθηκε στην εκπομπή της ΕΡΤ1 "Ανοιχτά Χαρτιά" του Βίκτωρα Νέτα στις 7 Σεπτεμβρίου, όταν ο κ. Χατζητούρνος και ο αρχιμανδρίτης Γ. Χατζηνικολάου αντάλλαξαν σκληρές κουβέντες για τον αριθμό των υπογραφών (βλέπε σχετική ανάρτηση).
Ο κ. Χατζητούρνος είχε το θάρρος της γνώμης του να εμφανισθεί σε δημόσια εκπομπή και να εκφράσει την άποψη του κοινοτικού συμβουλίου για την ίδρυση του ΚΠΓ. Καθόταν δίπλα μου και είχαμε μια εποικοδομητική συζήτηση στο διάλειμμα.
Στις 4 Νοεμβρίου 1984, με νέα ομόφωνη απόφαση το κοινοτικό συμβούλιο εξουσιοδότησε τον κ. Α. Χατζητούρνο να προχωρήσει στην ίδρυση του κάμπινγκ, την οποία επικύρωσε η Νομαρχία Μαγνησίας στις 5 Δεκεμβρίου.
Τα γεγονότα είναι λίγο-πολύ γνωστά. Το κάμπινγκ δεν λειτούργησε ποτέ.
Φαίνεται ότι η επιρροή της Μητρόπολης Δημητριάδος και οι αγεφύρωτες τοπικές έριδες μεταξύ των δύο κοινοτήτων ματαίωσαν ένα σημαντικό έργο ανάπτυξης στην περιοχή του Πηλίου.
Βασιστήκαμε σε στοιχεία που δημοσιεύθηκαν στις τοπικές εφημερίδες, "Θεσσαλία" και "Tαχυδρόμος Βόλου", στο πόνημα του Κ. Τσιτσίνη "Ο Γυμνισμός στην Ελλάδα" και σε άλλες πηγές από το αρχείο τύπου που διατηρούμε.
26 χρόνια μετά παραμένουν αναπάντητα πολλά ερωτήματα. Ποιοι οι πραγματικοί λόγοι ματαίωσης ενός ΚΠΓ στο Πήλιο; Γιατί ποτέ δεν δόθηκε στη δημοσιότητα ο αριθμός των υπογραφών; Γιατί δεν απαντήθηκαν οι καταγγελίες του κ. Α. Χατζητούρνου για συγκεκριμένα άτομα που πήγαν στα σπίτια και συγκέντρωσαν υπογραφές, πολλές από τις οποίες ανακλήθηκαν στη συνέχεια. Με λίγα λόγια, οι κάτοικοι υπέγραψαν χωρίς να γνωρίζουν τον ακριβή λόγο και στη συνέχεια ανακάλεσαν (!) την υπογραφή τους.
Μια παρόμοια υπόθεση εκτυλίχθηκε την άνοιξη του 1985 στην περιοχή Λουτρακίου-Περαχώρας, όταν ιδιοκτήτης αγροτεμαχίου προσπάθησε να κάνει κάμπινγκ γυμνιστών. Η εκκλησία, όπως αναμενόταν, αντέδρασε και ξεσήκωσε τους κατοίκους εναντίον των γυμνιστών, με αποτέλεσμα η πώληση να ματαιωθεί.
Σχεδόν δίπλα βρίσκεται ο άλλος οικισμός, το Καλαμάκι (μέχρι το 1961 γνωστό ως Πρόπαν), με 159 μονίμους κατοίκους το 1981 και υψόμετρο 300 μέτρων.
Το σύνολο των μονίμων κατοίκων και των δύο οικισμών-κοινοτήτων ανερχόταν στα 238 άτομα.
Στις 30 Ιανουαρίου 1983 ο τότε πρόεδρος της κοινότητας Λαμπινούς, Απόστολος Χατζητούρνος, εισηγήθηκε στο κοινοτικό συμβούλιο την ίδρυση κέντρου παραθερισμού γυμνιστών (κάμπινγκ), προκειμένου να περιορίσει την ελεύθερη κατασκήνωση στην ευρύτερη περιοχή και να επωφεληθεί η κοινότητα από το υπό κατάθεση νομοσχέδιο για τα ΚΠΓ. Βέβαια, επίσημα ο ΕΟΤ δεν είχε ανακοινώσει στα ΜΜΕ την πρόθεσή του να συντάξει σχετική ρύθμιση.
Στις 24 Απριλίου το επταμελές κοινοτικό συμβούλιο αποφάσισε την ίδρυση κοινοτικής επιχείρησης με τις διατάξεις του αναπτυξιακού νόμου 1262/82 στη θέση "Αμπελική" σε έκταση 20 στρεμμάτων με πυκνή βλάστηση, μακριά από την επίσημη ακτή του χωριού, τη "Λαμπιδόνα" .
Υποβλήθηκε το σχετικό αίτημα στο Νομαρχιακό Συμβούλιο Μαγνησίας, το οποίο ενέκρινε την 1 Ιουνίου το αίτημα και έδωσε το "πράσινο φως" στην κοινότητα να υποβάλει αναλυτική τοπογραφική μελέτη. Το συνολικό κόστος ίδρυσης και λειτουργίας πρότυπου κέντρου παραθερισμού γυμνιστών, με σύγχρονες ανέσεις, υπολογίστηκε στα 20.000.000 δραχμές, μεγάλο ποσό για την εποχή εκείνη.
Στις 4 Αυγούστου ξεκίνησαν τα προβλήματα. Η Μητρόπολη Δημητριάδος εξέφρασε την αντίθεσή της στην ίδρυση του κάμπινγκ και άρχισε τη συγκέντρωση υπογραφών - 144 συνολικά κατά τον κ. Χατζητούρνο- πολλές από τις οποίες προήρχονταν από την κοινότητα Καλαμακίου (Πρόπαν) ή από άλλες περιοχές, ορισμένες μάλιστα είχαν όμοιο γραφικό χαρακτήρα.
Η αντιπαράθεση μεταφέρθηκε στην εκπομπή της ΕΡΤ1 "Ανοιχτά Χαρτιά" του Βίκτωρα Νέτα στις 7 Σεπτεμβρίου, όταν ο κ. Χατζητούρνος και ο αρχιμανδρίτης Γ. Χατζηνικολάου αντάλλαξαν σκληρές κουβέντες για τον αριθμό των υπογραφών (βλέπε σχετική ανάρτηση).
Ο κ. Χατζητούρνος είχε το θάρρος της γνώμης του να εμφανισθεί σε δημόσια εκπομπή και να εκφράσει την άποψη του κοινοτικού συμβουλίου για την ίδρυση του ΚΠΓ. Καθόταν δίπλα μου και είχαμε μια εποικοδομητική συζήτηση στο διάλειμμα.
Στις 4 Νοεμβρίου 1984, με νέα ομόφωνη απόφαση το κοινοτικό συμβούλιο εξουσιοδότησε τον κ. Α. Χατζητούρνο να προχωρήσει στην ίδρυση του κάμπινγκ, την οποία επικύρωσε η Νομαρχία Μαγνησίας στις 5 Δεκεμβρίου.
Τα γεγονότα είναι λίγο-πολύ γνωστά. Το κάμπινγκ δεν λειτούργησε ποτέ.
Φαίνεται ότι η επιρροή της Μητρόπολης Δημητριάδος και οι αγεφύρωτες τοπικές έριδες μεταξύ των δύο κοινοτήτων ματαίωσαν ένα σημαντικό έργο ανάπτυξης στην περιοχή του Πηλίου.
Βασιστήκαμε σε στοιχεία που δημοσιεύθηκαν στις τοπικές εφημερίδες, "Θεσσαλία" και "Tαχυδρόμος Βόλου", στο πόνημα του Κ. Τσιτσίνη "Ο Γυμνισμός στην Ελλάδα" και σε άλλες πηγές από το αρχείο τύπου που διατηρούμε.
26 χρόνια μετά παραμένουν αναπάντητα πολλά ερωτήματα. Ποιοι οι πραγματικοί λόγοι ματαίωσης ενός ΚΠΓ στο Πήλιο; Γιατί ποτέ δεν δόθηκε στη δημοσιότητα ο αριθμός των υπογραφών; Γιατί δεν απαντήθηκαν οι καταγγελίες του κ. Α. Χατζητούρνου για συγκεκριμένα άτομα που πήγαν στα σπίτια και συγκέντρωσαν υπογραφές, πολλές από τις οποίες ανακλήθηκαν στη συνέχεια. Με λίγα λόγια, οι κάτοικοι υπέγραψαν χωρίς να γνωρίζουν τον ακριβή λόγο και στη συνέχεια ανακάλεσαν (!) την υπογραφή τους.
Μια παρόμοια υπόθεση εκτυλίχθηκε την άνοιξη του 1985 στην περιοχή Λουτρακίου-Περαχώρας, όταν ιδιοκτήτης αγροτεμαχίου προσπάθησε να κάνει κάμπινγκ γυμνιστών. Η εκκλησία, όπως αναμενόταν, αντέδρασε και ξεσήκωσε τους κατοίκους εναντίον των γυμνιστών, με αποτέλεσμα η πώληση να ματαιωθεί.
No comments:
Post a Comment