ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΑ ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ ΓΥΜΝΙΣΤΩΝ (1960-1970)

Από διάφορες πηγές (προμηθευτές, συλλέκτες και βιβλιοθήκες) συγκεντρώνουμε τους τίτλους, την περιοδικότητα, τους εκδότες και την περίοδο κυκλοφορίας όλων των γνωστών αμερικανικών περιοδικών γυμνιστών που κυκλοφόρησαν κατά τη δεκαετία του '60.
Ο προσωρινός κατάλογος περιλαμβάνει 235 τίτλους από 27 εκδότες, τριμηνιαίων ως επί το πλείστον περιοδικών, με έδρα την Καλιφόρνια και πιο συγκεκριμέντο το No rth Hollywood.
Θεωρούμε ότι ο κατάλογος που έχει ήδη δημοσιευθεί στο ιστολόγιό μας, είναι ενδεικτικός και σε καμιά περίπτωση πλήρης, επειδή πολλοί "εκδότες" κυκλοφορούσαν τα έντυπά τους "κάτω από τον πάγκο" και όχι μέσω διανομέων, για να αποφύγουν πιθανή κατάσχεση από τις διωκτικές αρχές. Έτσι η καταγραφή όλων των τίτλων ήταν πρακτικά αδύνατη. Tα περισότερα έντυπα φέρουν ελλιπή στοιχεία, όπως αριθμός τεύχους, τόμου και χρνολογία.
Η κυκλοφορία των περιοδικών γυμνιστών ήταν εξ ίσου δύσκολη στις περισσότερες πολιτείες, ακόμη και με το ταχυδρομείο. Η Νέα Υόρκη και το Σικάγο επέτρεπαν μόνο ρετουσαρισμένες εκδόσεις, ενώ οι μεσοδυτικές πολιτείες απαγόρευαν εντελώς την κυκλοφορία τους. Σε άλλες πόλεις, όπως τη Φιλαδέλφεια (1963), οι αρχές προχώρησαν σε κατασχέσεις και συλλήψεις πρακτόρων και διανομέων.
Το 1965 έγινε η μεγαλύτερη δίκη στη μεσοδυτική, συντηρητική πολιτεία της Αϊόβα, με κατηγορούμενους 16 φυσικά και νομικά πρόσωπα, για την αποστολή και διακίνηση αισχρών και πορνογραφικών εντύπων. Κατηγορούσα αρχή, ως συνήθως, η ταχυδρομική υπηρεσία των ΗΠΑ. Δεκάδες μάρτυρες από την Καλιφόρνια, με έξοδα της αμερικανικής κυβέρνησης, κατέθεσαν στην αρμόδια επιτροπή διερεύνησης των καταγγελιών, με αποτέλεσμα τη σπίλωση πολιτών, κυρίως εκείνων που είχαν φωτογραφηθεί με τη θέλησή τους για τα συγκεκριμένα έντυπα, αλλά οι φωτογραφίες τους είχαν παραποιηθεί από τους αχόρταγους εκδότες (π.χ. φωτογραφίζονταν ζευγάρια ή οικογένειες και δημοσιεύονταν φωτογραφίες μόνο των γυναικών σε προκλητικές στάσεις).
Άλλοι πάλι καυτηρίασαν τη χλιαρή στάση της Αμερικανικής Γυμνιστικής Ομοσπονδίας. (ASA), της οποίας πολλά μέλη είχαν εμπλακεί στην υπόθεση αυτή..
Κλείνοντας το εισαγωγικό σημείωμά μας, τονίζουμε ότι τα περιοδικά γυμνιστών απευθύνονταν, κατά κύριο λόγο, στους λευκούς, μεσήλικες Αμερικανούς και όχι στους γυμνιστές, μέλη αναγνωρισμένων συλλόγων που ενημερώνονταν από τα επίσημα όργανά τους.
Πολλοί εκδότες, στην αναζήτηση εύκολου κέρδους και βελτίωσης της θέσης τους στην αγορά, χρησιμοποιούσαν καλλίγραμμα μοντέλα, όταν αντιλήφθηκαν ότι οι πόρτες των συλλόγων είχαν κλείσει οριστικά στους φωτογράφους και επίδοξους εκμεταλλευτές του.
Η Βιβλιοιήκη και το Κέντρο Τεκμηρίωσης Γυμνισμού παρακολουθεί μόνο τα περιοδικά που κυκλοφόρησαν μέχρι το 1966, που είναι και η καταληκτική ημερομηνία για τα εμπορικά έντυπα όλων των χωρών.
Τότε, η Διεθνής Γυμνιστική Ομοσπονδία, έστω και καθυστερημένα, προχώρησε στο διαχωρισμό των εντύπων σε τέσσερις κατηγορίες, ανάλογα με το περιεχόμενό τους. Η απόφαση αυτή, βέβαια, δεν αποθάρρυνε τους Αμερικανούς εκδότες που συνέχισαν να "ρίχνουν" σην αγορά νέους τίτλους και να επιζητούν μεγαλύτερο μερίδιο. Είναι, όμως ,κομβικό σημείο,στην πορεία του γυμνιστικού τύπου που υπέστη τα πάνδεινα από τους καιροσκόπους και τυχοδιώκτες.

ΡΑΜΝΟΥΣ

Ο Ραμνούς, αρχαίος δήμος της Αιαντίδας φυλής που άκμασε κατά τον 5ο και 4ο π.Χ. αιώνα, βρίσκεται στη βορειανατολική άκρη του νομού Αττικής, περίπου 5 χλμ από την πεδιάδα του Μαραθώνα, σε μια μαγευτική τοποθεσία ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, η οποία απειλήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του '90 από την ύπαρξη γειτονικού λατομείου.
Οι γυμνιστές εμφανίστηκαν το 1975, στον πρώτο από τους τέσσερις ορμίσκους που βρίσκονται στην κάτω πλευρά του πυκνόφυτου λόφου της αρχαίας πόλης., γενέτειρα του ρήτορα Αντιφώντα. Σώζονται ερείπια του Ναού της Θέτιδος, ενώ άλλα ευρήματα στεγάζονται στο μουσείο μέσα στον αρχαιολογικό χώρο.
Ο Ραμνούς ονομάστηκε δικαιολογημένα "λίκνο του αθηναϊκού γυμνισμού" και υπήρξε για πολλά χρόνια το καταφύγιο δεκάδων επώνυμων και ανώνυμων γυμνιστών, αλλά υπέστη όμως και τη φθορά από την ελεύθερη κατασκήνωση, την αποψίλωση των θάμνων, καθώς και την ανεξέλεγκτη ρύπανση από τους γυμνούς κολυμβητές. Ακόμη μπορούσε κανείς να πάει με πλοιάριο μέχρι τις ακτές της Εύβοιας απέναντι και να απολαύσει καθαρή θάλασσα και ηρεμία, όταν στην παραλία σχηματίζονταν δύο με τρεις σειρές γυμνιστών!
Μετά το 1990 επεκτάθηκε η περίφραξη του αρχαιολογικού χώρου και προς τις δύο κατευθύνσεις, όπότε το μονοπάτι της δεξιάς πλευράς ουσιαστικά αχρηστεύθηκε. Η μόνη πρόσβαση παρέμεινε ο χωματόδρομος μέχρι το εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας (1935) και μετά με τα πόδια, ακολουθώντας το μονοπάτι κατά μήκος του συρματοπλέγματος.
Τα σαββατοκύριακα λόγω της μεγάλης προσέλευσης κατά τη δεκαετία του 80 η εύρεση ελεύθερου χώρου ήταν εξαιρετικά δύσκολη ή αδύνατη για όσους έρχονταν καθυστερημένοι. Αρκετοί άφηναν τις ομπρέλες και τα πράγματά τους από την προηγούμενη μέρα, οπότε το πρωί της Κυριακής έβλεπε κανείς όλες τις ομπρέλες και τα στρώματα ανοικτά χωρίς όμως την παρουσία γυμνιστών.
Η περίπτωση των "οφθαλμόπλοιων" άφησε εποχή. Τα "οφθαλμόπλοια" ήταν συνήθως μικρές βρατήσει κάποια τάξη μεταξύ των λουομένων, με πενιχρά αποτελέσματα, ενώ γινόταν συστηματική συγκέντρωση των απορριμμάτων και καταστροφή τους σε συγκεκριμένο σημείο.
Σήμερα, ο Ραμνούς εξακολουθεί άρκες ή ταχύπλοα που αγκυροβολούσαν στα ανοικτά δήθεν για ψάρεμα, αλλά στην πραγματικότητα παρακολουθούσαν τους γυμνιστές με κιάλια και άλλα συναφή όργανα...
Για ένα διάστημα καταβλήθηκε προσπάθεια να τηρηθεί ο "δεκάλογος" των γυμνισών, προκειμένου να επικνα δέχεται γυμνιστές, αλλά οι περισσότεροι παλαίμαχοι έχουν αποχωρήσει ο καθένας για το δικό του λόγο. Η δεκαετία του 80 πραγματικά θα μείνει ανεξίτηλη στη μνήμη όσων έζησαν τις μαγευτικές μέρες και νύχτες...

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΜΙΑΣ ΚΑΤΑΣΧΕΣΗΣ

Στις 11 και 15 Δεκεμβρίου 1984 ο νεοσύστατος Σύλλογος Γυμνιστών- Φυσιολατρών Ελλάδος "ΑΔΑΜ & ΕΥΑ", με τον πρόεδρό του Άγγελο Μιμηκόπουλο, παρήγγειλε στο βιβλιοθηκάριο του "Κεντρικού Συμβουλίου για το Βρετανικό Γυμνισμό" 150 τεύχη διαφόρων περιοδικών στα Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά και Ιταλικά. Το παλαιότερο είχε χρονολογία το 1938.
Η παραγγελία στάλθηκε σε δύο μεγάλα δέματα με το ταχυδρομείο δεμάτων στις 6 Ιανουαρίου 1985 και έφθασε στο Δ΄Τελωνείο Πειραιά στις 16 του ίδιου μήνα. Όπως προκύπτει από το σχετικό έγγραφο, ο ελεγκτής αποφάσισε να στείλει το περιεχόμενο των δεμάτων στον αρμόδιο εισαγγελέα, για να αποφασίσει ο τελευταίος αν εμπίπτουν στις διατάξεις του νόμου περί ασέμνων του 1931!
Στις 8 Φεβρουαρίου, με εισαγγελική πλέον απόφαση ,τα περιοδικά επιστρέφουν στο τελωνείο εισαγωγής και προωθούνται στο κέντρο δεμάτων εξωτερικού που βρίσκεται στην οδό Κουμουνδούρου στην Αθήνα. Ο εισαγγελέας είχε αποφανθεί ότι τα περιοδικά ΔΕΝ ΗΣΑΝ ΑΣΕΜΝΑ.
Αμέσως μετά ειδοποιείται ο πρόεδρος του συλλόγου να τα παραλάβει. Φθάνοντας εκεί να υπογράψει τα σχετικά έντυπα, βλέπει την εισαγγελική απόφαση και τα "παίρνει στο κρανίο". Του ζητούσαν να καταβάλει το ποσό των 4.848 δραχμών που εκείνη την εποχή αντιπροσώπευε το 1/10 του βασικού μισθού. Δεδομένου ότι δεν είχε προηγηθεί καμία συμφωνία με τον αποστολέα για προκαταβολή ή καταβολή των ταχυδρομικών εξόδων με την παραλαβή των δεμάτων, θεώρησε ότι το ποσό αυτό προήλθε αποκλειστικά από άσκοπες μετακινήσεις των περιοδικών από το ένα γραφείο στο άλλο.
Κανείς δεν πήρε την πρωτοβουλία να εξηγήσει στον αρμόδιο υπάλληλο ότι ο γυμνισμός ήταν νόμιμος και η διακίνηση γυμνιστικών περιοδικών σύννομη.
Τα δέματα επεστράφησαν στον αποστολέα, ο οποίος διαπίστωσε ότι σε δύο απ' αυτά είχαν κοπεί φωτογραφίες γυμνών ανδρών! Αργότερα επαναπροωθήθηκαν με επιστολικό ταχυδρομείο, αφού είχε προηγηθεί αναστάτωση με καταγγελίες και δημοσιεύματα στον ημερήσιο τύπο. για τη μεσαιωνική αντιμετώπιση και την παρεμπόδιση της ελεύθερης διακίνησης εντύπων! Χαρακτηριστικός ο τίτλος της εφημερίδας "ΑΥΓΗ" της 20 Φεβρουαρίου 1985 "Θέλουν να μας γυρίσουν στην εποχή με τις τρίχινες ζώνες".
Η ιστορία επαναλήφθηκε δυστυχώς στις 10 Μαϊου 1986, όταν ο πρόεδρος της "Γυμνιστικής Κοινωνίας" των ΗΠΑ, Lee Baxandall, έστειλε 400 τεύχη του περιοδικού του "Clothed With The Sun" (Vol. 4 No. 4) στο σύλλογο, με ταχυδρομικό σάκο, και άλλο διαφημιστικό υλικό για τις ανάγκες του επικείμενου παγκόσμιου συνεδρίου στην Αντίπαρο.
Το τι έγινε δεν περιγράφεται. Ο σάκος είχε ανοιχθεί (προφανώς για εξέταση του περιεχομένου του), αν και συνοδευόταν από σχετική έγγραφη βεβαίωση, τα περιοδικά είχαν κυριολεκτικά αφεθεί στο πάτωμα ενός αφύλακτου χώρου και διάφοροι ειδήμονες/λογοκριτές έσπευσαν να καταδικάσουν τη φωτογραφία του εξωφύλλου που έδειχνε έναν Ούγγρο γυμνιστή με την έγκυο συζυγό του. Ένας, δεν θυμάμαι τη θέση του, δήλωσε ότι το περιοδικό ήταν άσεμνο και ως εκ τούτου έπρεπε να καταστραφεί. Προχώρησε ακόμη περισσότερο δηλώνοντας ότι περιείχε φωτογραφίες γυμνών ανθρώπων, ανδρών και γυναικών, με πλήρη εξοπλισμό! Προφανώς δεν είχε δει στη ζωή του γυμνούς ανθρώπους!
Για να φύγω με όσα περιοδικά πρόλαβα να συγκεντρώσω, έπρεπε να δώσω δωρεάν τεύχη σε κάποιους και να υποστώ το χλευασμό του "καθωσπρεπισμού" μιας δημόσιας υπηρεσίας. και των περίεργων που συγκεντρώθηκαν αμέσως.
Ένας οδηγός ταξί με βοήθησε να μεταφέρω τα χύμα πλέον περιοδικά στο γραφείο μου στην Αθήνα, έκπληκτος για τα όσα είχαν συμβεί.
Νόμιμος ο γυμνισμός στην Ελλάδα, νόμιμα τα διάφορα πορνογραφικά "ψευδογυμνιστικά" έντυπα και παράνομα τα πραγματικά! Στο πυρ το εξώτερον!
Οι τελωνειακοί και ταχυδρομικοί υπάλληλοι είχαν κάνει το θαύμα τους!
Παρόμοια περιστατικά σημειώθηκαν και αργότερα, με την απώλεια συστημένων επιστολών που περείχαν διαφάνειες (slides) γυμνιστών ή σπανίων περιοδικών.
Σημειωτέον ότι η λογοκρισία είχε καταργηθεί το 1982 επί Α. Παπανδρέου, αλλά ορισμένες δημόσιες υπηρεσίες δυσκολεύονταν να προσαρμοσθούν στη νέα εποχή.

Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΓΥΜΝΙΣΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ (INF/FNI)

Η Ελλάδα εμφανίζεται ως αντεπιστέλλον μέλος της Διεθνούς Γυμνιστικής Ομοσπονδίας το 1955 με το διορισμό του Πλάτωνα Μεταξά, που παρέμεινε μέχρι το 1959 (παραιτήθηκε την περίοδο των τραγικών γεγονότων του Λουτρακίου).
Είχα την τιμή να τον γνωρίσω προσωπικά το 1987, να συζητήσω μαζί του για τα προβλήματα της εποχής εκείνης. Μού δώρησε την αλληλογραφία του με τη Διεθνή Γυμνιστική Ομοσπονδία και ορισμένα παλαιά έντυπα.
Το 1970 διορίστηκε ο Θωμάς Μωραΐτης που παρέμεινε μέχρι το 1984, όταν ιδρύθηκε η Ελληνική Γυμνιστική Ομοσπονδία.
Το 1988, μετά τη διάλυση της Ομοσπονδίας, ανέλαβε ο Δημήτρης Παζαρλής μέχρι το θάνατό του το 1994 και ακολούθησε ο Άγγελος Μιμηκόπουλος το 1996.
Η Κύπρος είχε τον Αργύρη Μοδινό τη δεκαετία του '50.
Οι Έλληνες αντιπρόσωποι πήραν μέρος στα συνέδρια του 1974, 1978, 1982, 1984, 1986, 1988 και 1990.
Οι κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες δεν επέτρεπαν την προαγωγή του γυμνισμού στην ελληνική κοινωνία, η οποία δυστυχώς θεωρούσε το κίνημα ως ένδειξη εκφυλισμού και κατάπτωσης του ανθρώπου. Σημαντικό ρόλο είχαν και τα παραθρησκευτικά σωματεία, καθώς και τοπικοί μητροπολίτες και άλλοι παράγοντες που κυνηγούσαν οποιονδήποτε έκανε γυμνός μπάνιο, ενώ έκλειναν τα μάτια τους στα «στραβά» της ελληνικής κοινωνίας.
Ο αντιπρόσωπος της Διεθνούς Γυμνιστικής Ομοσπονδίας παρακολουθεί τις εξελίξεις, βοηθάει στην ίδρυση συλλόγων και ενημερώνει την Ομοσπονδία για τα τεκταινόμενα στο χώρο. Υποβάλλει τις αιτήσεις για έκδοση δελτίου μέλους, φροντίζει για την ανανέωση των υπαρχόντων δελτίων, γενικά παρέχει κάθε είδους πληροφορία σχετικά με το γυμνισμό.
Η Ελλάδα, σε αντίθεση με άλλες χώρες, έχει το προνόμιο να διαθέτει ολοκληρωμένη βιβλιοθήκη και κέντρο τεκμηρίωσης γυμνισμού που καλύπτει όλες τις ανάγκες των ενδιαφερομένων. Απευθύνεται στους εκπροσώπους του τύπου, τους σπουδαστές και τους μελετητές του κινήματος.

MIA ΠΡΩΤΗ ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΟΥ Ν1399/83 ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΠΓ

Ο Νόμος 1399/83, αντί να κατοχυρώσει το αντικείμενο για το οποίο υποτίθεται ότι δημιουργήθηκε, έρχεται μέσα από τις ουσιαστικά και τυπικά αλληλοαναιρούμενες διατάξεις του να πείσει ότι αποτελεί απλά προϊόν άγνοιας και πρόχειρης εκτίμησης. Αντί να επιλύσει προβλήματα προσθέτει άλλα, αφού έγινε ερήμην των άμεσα ενδιαφερόμενων που στην προκείμενη περίπτωση είναι οι ίδιοι οι γυμνιστές. Με τα επτά (7) άρθρα του, αναγνωρίζεται έμμεσα αλλά σαφώς η αντισυνταγματικότητά του. Από το ίδιο το πνεύμα των διατάξεών του απορρέει το ανίσχυρο και το λογικά απαράδεκτο αυτών, αφού επιβάλλεται με νόμο η αιτιολόγηση κάθε πράξης που επιφέρει μεταβολή της νομικής κατάστασης του γυμνιστή μέσα απ' την οποία να χαρακτηρισθεί η αιτιολογία της πράξης σαν κύριας.
Ενώ γίνεται λόγος για τον τρόπο επιλογής ΚΠΓ, πουθενά δεν αναφέρεται και ο θεσμός των νομικά κατοχυρωμένων με διοικητική πράξη ελευθέρων παραλιών. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την "γκετοποίηση" και περιθωριοποίηση των γυμνιστών, καθώς και το διαχωρισμό τους σε πρώτης και δεύτερης κατηγορίας άτομα. Σε πλούσιους που μπορούν να διαθέσουν χρήματα για την αναψυχή τους και σε φτωχούς που για λόγους έλλειψης οικονομικών πόρων καταδικάζονται στη μη συμμετοχή τους σ΄αυτά.
Το κράτος φαίνεται να αγνοεί τις επιταγές του συντάγματος που θέλει όλους τους πολίτες ίσους απέναντι στο νόμο, θεσμοθετώντας με το Ν1399/83 την ανισότητά τους. Έτσι, ενώ αναφέρεται αρχικά η συμμετοχή στα ΚΠΓ μόνο οργανωμένων σε συλλόγους του εσωτερικού ή του εξωτερικού, αμέσως μετά γίνεται λόγος εισόδου για ανοργάνωτα άτομα. Οπότε ή το κράτος θα αφήσει ελεύθερη την είσοδο σ' όλους ανεξαίρετα τους πολίτες, με κίνδυνο τα εν λόγω ΚΠΓ με την ανοχή της πολιτείας να καταλήξουν τόποι προαγωγής της διαφθοράς και επιδειξης ανοικτών τάσεων διαστροφής, οπότε θα γίνει προστάτης της πορνείας ή θα περιορίσει, όπως οφείλει και όπως συνηθίζεται διεθνώς, την είσοδο μόνο σε μέλη αναγνωρισμένων από τη ΔΙΕΘΝΗ ΓΥΜΝΙΣΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ συλλόγων.
Παράλληλα ο Ν1399/83 παρουσιάζει κενό διοικητικής λειτουργίας, καθώς αναφέρεται στο γεγονός ότι για τα ΚΠΓ απαιτείται άδεια του ΕΟΤ που χορηγείται με απόφαση του ΔΣ μετά από σύμφωνη γνώμη των κατά τόπους αρμοδίων νομαρχιακών, δημοτικών ή κοινοτικών και εκκλησιαστικών αρχών.
Πουθενά όμως δεν αναφέρει εάν και κατά πόσο ζητείται η γνώμη των άμεσα ενδιαφερόμενων που είναι οι ίδιοι οι γυμνιστές. Έτσι η όλη σκέψη διακρίνεται για παράβαση του γράμματος του νόμου ή αλλιώτικα κακή χρήση της διοίκησης και λαθεμένα και τελείως αντιδημοκρατικά παίρνονται αποφάσεις ερήμην των άμεσα ενδιαφερόμενων, Πρόκειται, λοιπόν, το ερώτημα πάνω σε ποια βάση θα αναγκάζεται για παράδειγμα, ένας Αθηναίος γυμνιστής να πηγαίνει στη Χαλκιδική ή στην Κρήτη πολύ περισσότερο όταν εργάζεται. Έτσι πιστεύεται, ότι το κράτος θα αναγκάσει τους πολίτες, θελημένα ή αθέλητα, αδιάφορα, να παρανομήσουν.
Ενώ απαγορεύεται σε σωματεία να έχουν δικούς τους πόρους, ο Ν1399/83 αναφέρει ότι είναι δυνατόν, όταν πρόκειται για σωματείο, να εκδίδεται επιχειρησιακή άδεια. Αυτό όμως αντιβαίνει στο νόμο ο οποίος αναγνωρίζει γι' αυτά τα σωματεία ότι είναι μη κερδοσκοπικής μορφής.
Άρα ο νόμος έρχεται ανοικτά πλέον να αναγνωρίσει όχι τους συλλόγους γυμνιστών, αλλά τις εμπορικές επιχειρήσεις εκμετάλλευσής τους. Μια ικανοποιητική λύση πάνω σ' αυτά θα μπορούσε να θεωρηθεί η λειτουργία ελεύθερων και νομικά κατοχυρωμένων παραλιών κοντά στα μεγάλα αστικά κέντρα (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πειραιά, Πάτρα κ.λπ.). Στις παραλίες αυτές πρέπει να υπάρχει απαραίτητα το σήμα της Διεθνούς Γυμνιστικής Ομοσπονδίας, να είναι περιφραγμένες και να γίνονται δεκτά μόνο μέλη συλλόγων του εσωτερικού και εξωτερικού με την επίδειξη του δελτίου μέλους της ΔΓΟ. Έτσι θα αποφεύγονται δυσάρεστες καταστάσεις.
Παράλληλα, με την καταβολή ενός σχετικά χαμηλού ποσού που θα εισπράττεται κατά την είσοδο, θα περιέρχεται στην τοπική αυτοδίοικηση (κάτω από την αιγίδα της οποίας τελούν) ένα σημαντικό ποσό που μπορεί να διατίθεται για τον καθαρισμό και καθωσπρεπισμό της ακτής.
Και τέλος αναφέρεται ότι η άδεια ΚΠΓ ανακαλείται με μόνη την απόφαση του ΔΣ του ΕΟΤ "σε περίπτωση που διαπιστωθεί μετά από έλεγχο ότι δεν συντρέχουν οι νόμιμες προϋποθέσεις" που τελείως παράδοξα δεν διευκρινίζονται πουθενά. Έτσι ο ΕΟΤ βασιζόμενος σε ανθρώπους άσχετους με το αντικείμενο του γυμνισμού, έρχεται να ποινικοποιήσει το θέμα.
Καταργώντας ουσιαστικά την τοπική αυτοδιοίκηση στη δικαιοδοσία της οποίας υπάγεται η λειτουργία των κέντρων αυτών. Παράλληλα, δημιουργείται μια απέραντη γραφειοκρατία με χάσιμο πολύτιμου χρόνου που οπωσδήποτε κανέναν δεν φαίνεται να εξυπηρετεί, πολύ περισσότερο όταν υπάρχει η πληροφορία ότι τουριστικά αναπτυγμένες περιοχές θα ευνοηθούν απέναντι σε άλλες που ήδη αντιμετωπίζουν τουριστική υποβάθμιση.
Κατόπιν τούτου, ανεξάρτητα με το τι κρύβουν ή όχι οι διατάξεις που θεσμοθετούν το Ν1399/83, οφείλει η πολιτεία να διευκρινήσει με άλλη πράξη τις προθέσεις της, αφού οι κοινωνικές συνθήκες φαίνεται να τον ξεπερνούν. Πολύ περισσότερο μάλιστα όταν τόσο αυτός όσο και όλες οι άλλες που ήρθαν να προστεθούν πάσχουν από τέλεια έλλειψη αιτιολογίας.
Συμπερασματικά, όλα όσα αναφέρονται και υποστηρίζονται από τη Διοίκηση αντικρούουν το πνεύμα και το νόημα της φυσιολατρίας και του γυμνισμού, συγκλίνοντας έτσι στην επιχειρηματοποίηση και διαφθοροποίηση ενός κινήματος αγνού και ιδεαλιστικού. Αποδείχνοντας παράλληλα τις παράτυπες και παράνομες πράξεις εκείνων που μέσα από ασθενείς ισχυρισμούς έρχονται με τα λόγια τους και με τα έργα τους να παραβιάσουν τις αρχές της δημοκρατίας, της προόδου και της ελευθερίας, καθώς και της χρηστής διοίκησης, έτσι όπως αρμόζουν να εφαρμόζονται από μια ευνομούμενη πολιτεία.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ ΓΥΜΝΙΣΜΟΥ

Το φωτογραφικό αρχείο της Βιβλιοθήκης και του Κέντρου Τεκμηρίωσης Γυμνισμού; περιλαμβάνει κατά προσέγγιση 154 φωτογράφους, επαγγελματίες και ερασιτέχνες, από 26 χώρες, με 10.145 ασπρόμαυρες και έγχρωμες φωτογραφίες και διαφάνειες (slides), που καλύπτουν την περίοδο 1949-2008. H καταγραφή του υλικού συνεχίζεται και αναμένεται να ολοκληρωθεί το δεύτερο εξάμηνο του 2009. Το μεγαλύτερο μέρος προέρχεται από δωρεές γνωστών φωτογράφων του χώρου, ιδιαίτερα από τον Αμερικανό Leif Heilberg.(1932-) Άλλες έχουν αγοραστεί από προμηθευτές του χώρου.
Τελευταία, ανακαλύψαμε 50, κλασικές στο είδος τους, ασπρόμαυρες φωτογραφίες διαφόρων διαστάσεων στον οίκο Alta-Glamour, Inc. στο Seattle της Αμερικής. Η συνολική δαπάνη αγοράς τους υπερβαίνει τα 750 δολάρια ΗΠΑ, αλλά η αξία των φωτογραφιών είναι ανυπολόγιστη, καθώς απεικονίζουν καθημερινές δραστηριότητες μελών συλλόγων και ανώνυμων γυμνιστών. Δημοσιευμένες ως επί το πλείστον σε αμερικανικά περιοδικά γυμνιστών κατά τη δεκαετία του '60, αποτελούν τεκμήρια της "χρυσής εποχής" του κινήματος.
Μεταξύ των 128 φωτογράφων περιλαμβάνονται οι Γερμανοί Hans Nording, Luis Schneider, Arthur Schulze-Naumburg (1909-82) και Herbert Rittlinger (1909-78), οι Γάλλοι Βob Harvest και Serges Jacques (1932-), οι Βρετανοί Murray Wren και Jack Gray, ο Ελβετός Carl Frank και οι Αμερικανοί Ken Price, Ed Lange (1920-95) και Ed Lea (1919-), θεωρούνται κορυφαίοι στον τομέα τους.
Ο Leif Heilberg κατέχει περίοπτη θέση στο φωτογραφικό αρχείο. Ήταν ο πρώτος και ίσως ο μοναδικός μέχρι στιγμής φωτορεπόρτερ που κάλυψε όλες τις εκδηλώσεις γυμνιστών στις λαϊκές δημοκρατίες της Ανατολικής Ευρώπης από το 1983 μέχρι το 1990. Επισκέφθηκε με δικά του έξοδα την Ουγγαρία, την Τσεχοσλοβακία, την Πολωνία, τη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας και τη Ρωσία. Γνώστης πέντε γλωσσών, μεταξύ των οποίων η Εσπεράντο, είχε την ευχέρεια να επικοινωνεί με τους ηγέτες του κινήματος και στη συνέχεια να συντάσσει λεπτομερείς αναφορές που έστελνε στους Δυτικούς γυμνιστές. Η δημοσίευση των άρθρων του σε όλα τα γνωστά περιοδικά του χώρου προκάλεσε αίσθηση για τις χώρες αυτές, με θετική έκβαση πάντοτε.
Το φωτογραφικό αρχείο εμπλουτίζεται συνεχώς με αντιπροσωπευτικά δείγματα μιας εποχής που πέρσαε ανεπιστρεπτί.

ΘΕΜΑΤΟΓΡΑΦΙΑ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ ΓΥΜΝΙΣΜΟΥ

* Αρχές και Ιδεολογία γυμνισμού
* Βιβλιογραφία - Κατάλογοι
* Βιογραφία - Αυτοβιογραφία
* Γυμναστική και Αθλητισμός
* Γύμνια
* Διάφορα (εδώ περιλαμβάνονται προσωρινά οι εκδόσεις που αναφέρονται στη σεξουλαική επανάσταση, την πορνογραφία και τη λογοκρισία)
* Δίκαιο
* Εκπαίδευση
* Ημερολόγια
* Θερμές Πηγές
* Ιστορία
* Κατασκήνωση - Ζωή στο Ύπαιθρο
* Λεξικά
* Λογοτεχνία
* Νεότητα
* Οδηγοί
* Προγράμματα γραφείων τουρισμού
* Προσωπικές αναμνήσεις & ταξιδιωτικές περιγραφές
* Σάουνα
* Ταινίες - Βίντεο
* Υγεία
* Φυλλάδια συλλόγων και ομοσπονδιών
* Φωτογραφία

ΣΥΝΤΟΜΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗΣ ΓΥΜΝΙΣΜΟΥ

-->

ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ

Άγγελος Μιμηκόπουλος

Αντιπρόσωπος Διεθνούς Γυμνιστικής Ομοσπονδίας (ΙΝF/FNI)

ΩΡΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ

Έναρξη: 10 Οκτωβρίου 2009

Δευτέρα – Παρασκευή 6-9μμ

με προσυμφωνημένη συνάντηση

Η Βιβλιοθήκη και το Κέντρο Τεκμηρίωσης Γυμνισμού, η μεγαλύτερη ιδιωτική συλλογή γυμνιστικού υλικού στη νοτιοανατολική Ευρώπη, ιδρύθηκε στις 24 Αυγούστου 1987 στην Εκάλη Αττικής, δύο μήνες μετά την ολοκλήρωση του Δεύτερου Παγκόσμιου Συνεδρίου Ακτών και Χώρων Αναψυχής Γυμνιστών στην Ουγγαρία, με σκοπό την κάλυψη του υπάρχοντος κενού στην ενημέρωση των Ελλήνων οπαδών του κινήματος.
Η πρώτη προσπάθεια συλλογής παρόμοιου υλικού ξεκίνησε το καλοκαίρι του 1975 από τον Άγγελο Μιμηκόπουλο, που αργότερα δώρισε την προσωπική του συλλογή και ανέλαβε τη διεύθυνσή της.
Από τότε και μέχρι σήμερα συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό ο εμπλουτισμός της Βιβλιοθήκης με δωρεές και αγορές από 60 προμηθευτές του χώρου, Παρακολουθούνται σχεδόν όλα τα έντυπα του χώρου, ενώ αγοράζονται και παλαιά με γνώμονα την αξία του περιοδικού, την αναγνωσιμότητά του, τον αριθμό αντιτύπων και τη συνεισφορά του στο κίνημα. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στα έντυπα της δεκαετίας του ’60. Υπάρχουν 276 τίτλοι περιοδικών σε 21 γλώσσες, με επικρατέστερες τα Αγγλικά και τα Γερμανικά.

Το Δεκέμβριο κάθε χρόνου κυκλοφορεί ο ενημερωμένος και αναθεωρημένος κατάλογος των περιεχομένων της σε τέσσερα τομίδια. Η 18^η έκδοση θα είναι διαθέσιμη τόσο σε έντυπη όσο και ηλεκτρονική μορφή στις 31 Δεκεμβρίου 2009. Ο κατάλογος περιλαμβάνει τρέχοντα και παλαιά τεύχη περιοδικών, βιβλία και άλλο σχετικό υλικό που αγοράστηκε τον προηγούμενο χρόνο όσο και παραγγελίες σε εκκρεμότητα. Κατά μέσο όρο 460 εισαγωγές πραγματοποιούνται κάθε χρόνο.

Η Βιβλιοθήκη και το Κέντρο Τεκμηρίωσης Γυμνισμού συνεργάζονται με αντίστοιχα ιδρύματα του εξωτερικού (Η.Π.Α, Γερμανία και Ουγγαρία). Από το Μάιο 2009 συνεργάζεται επίσης με το μεγαλύτερο διαδικτυακό μουσείο γυμνισμού της Γερμανίας, που βρίσκεται στο Αμβούργο.

Το παλαιότερο διοθέσιμο βιβλίο στα Γερμανικά χρονολογείται από το 1907 και το παλαιότερο τεύχος περιοδικού , επίσης από τη Γερμανία, από το 1921.

Στις 31 Αυγούστου 2009, ο συνολικός αριθμός περιεχομένων της ανερχόταν στα 21.107 περιοδικά, βιβλία, έγγραφα, φωτογραφίες, διαφάνειες, βιντεοταινίες, αποκόμματα τύπου και εικονογραφημένα δελτάρια.

Η Βιβλιοθήκη λειτουργεί ως μη δανειστική. Όλο το υλικό της, πλην της προσωπικής αλληλογραφίας και ορισμένων διαβαθμισμένων εγγράφων της Διεθνούς Γυμνιστικής Ομοσπονδίας (INF/FNI), είναι διαθέσιμο στους επισκέπτες και μελετητές.

Ο ΓΥΜΝΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ TO 2008

Εκπομπή: «Η ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ» του Χρίστου Βασιλόπουλου
Τηλεοπτικός σταθμός: «ALPHA »

Ημερομηνία προβολής: 31 Μαΐου
Διάρκεια: 0:47:01

Θέμα:
Ιστορική αναδρομή με προσωπικές μαρτυρίες εμπλεκομένων και απλών κατοίκων της Αθήνας, Σκορπιού, Μυκόνου, Ίου, Αργολίδας και Σαντορίνης για το φαινόμενο «γυμνισμός». Ιδιαίτερη αναφορά στα γεγονότα του 1980 και τις κινητοποιήσεις των κατοίκων της Αργολίδας εναντίον των γυμνιστών-πελατών του ξενοδοχείου «SALADI BEACH».

Μιλούν οι δημοσιογράφοι: Γιάννης Βούρος, Βασίλης Καββαθάς, Τάσος Κοντογιαννίδης και Αλεξία Κουλούρη. Η αναδρομή ολοκληρώνεται το 1983 με την ψήφιση του Ν1399 για τη λειτουργία κλειστών κέντρων παραθερισμού γυμνιστών στην Ελλάδα.

Ο ΓΥΜΝΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΕΝΤΥΠΟ ΚΑΙ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΤΥΠΟ ΤΟ 2008

«ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ»
11/01. «Καλά τώρα; Ποιος γυμνισμός», Άγγελος Πυριόχος

«ATHENS VOICE»
21/01 (198). «O φωτογράφος που τα είδε όλα! », σελ. 22-23

«ΑΠΕ-ΜΠΕ-REUTERS»
31/01. «Tαξιδέψτε αεροπορικώς γυμνοί», Κατερίνα Ιωαννίδου

«WOMAN’S SYMBOL»
Μάρτιος (59). «Τάκης Διαμαντόπουλος: Ο θρύλος που λατρεύει τις γυναίκες»,
Γεωργία Γκανά, σελ. 78-81

«ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ»
30/01. «Πτήσεις για γυμνιστές»
17/05. «Αυστρία. Πάμε γήπεδο», δισέλιδη φωτογραφία, ETREVIEW, σελ. 16-17
24/06. «Νέοι χώροι δράσης για το γυμνισμό: Ιδανικός τόπος διακοπών για γυμνιστές η Ελλάδα», Μαρία Παπαδημητρίου

«EΘΝΟΣ»
24/05. «Οι γυμνιστές προτιμούν την Ελλάδα, παρά τα ταμπού των Ελλήνων», Στέλλα Κεμανετζή, σελ. 32+41
28/06. «Βιβλιοθήκη… γυμνιστών», Στέλλα Κεμανετζή, σελ. 25

«ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»
20/08. «Η φιλοσοφία του γυμνισμού», Όλγα Κολλιάτσου

«ΕSPRESSO»
15/11. «Αντίδοτο στην κρίση το πάρτι γυμνιστών! », σελ. 24

«ΕΤ1»
25/05. «Μήδεια 2 «Γενναίοι μου, ξεκινάμε», Βάιος Μαχμουντές, σελ. 16-17

«Ιn.gr Ειδήσεις»
17/02. «Γνωστές Ελληνίδες φωτογραφίζονται γυμνές από τον Τάκη Διαμαντόπουλο»

«Ιn2life.gr»
05/09. «Παραλίες χωρίς ταμπού», Ηρώ Κουνάδη

«H KAΘHMEΡINH»
03/05. «Γυμνές διακοπές τώρα και σε δημοφιλή θέρετρα»

«LIFO»
07/02 (98) «Γυμνές Ελληνίδες», σελ. 9

«myworld.gr»
09/04. «Παραλίες Γυμνιστών – Επιστροφή στη Φύση»
Kώστας Γιαννουλόπουλος

«ΤΑ ΝΕΑ»
04/02. «Γυμνιστές… αέρος-αέρος»

rantar.blogspot.com
19.07.«Γυμνισμός και γυμνιστλες: Καλοκαιρινή μόδα ή τρόπος ζωής»
«FOCUS»
Nοέμβριος (105). «Η αληθινή ιστορία του New Age»,Γωγώ Καρκάνη, σελ.. 84-89