Η Διεθνής Γυμνιστική Ομοσπονδία (ΙΝF/FNI) ιδρύθηκε στις 23 Αυγούστου 1953 στο παραθεριστικό κέντρο γυμνιστών Montalivet της Γαλλίας, που ήταν ένα από τα πρώτα επίσημα ΚΠΓ σε όλη την Ευρώπη, κατά την τρίτη γενική συνέλευσή της. Είχαν προηγηθεί οι αναγνωριστικές συνελεύσεις του 1951 (Νοrth Kent Sun Club, M. Bρετανία) και 1952 (Thielle, Ελβετία).
Οι αντιπρόσωποι 10 χωρών, όσοι τουλάχιστον κατάφεραν να φθάσουν με δικά τους μέσα, παρέστησαν σε δεξίωση προς τιμή τους από τις τοπικές αρχές, οι οποίες ευχήθηκαν καλή ευόδωση και συμπαραστάθηκαν ολόψυχα στην προσπάθειά τους.
Στην εναρκτήρια συνεδρίαση παρέστησαν οι αντιπρόσωποι οκτώ χωρών: Γαλλίας, Γερμανίας, Ολλανδίας, Βελγίου, Αυστρίας, ΗΠΑ, Ισπανίας και Ηνωμένου Βασιλείου. Οι αντιπρόσωποι Ελβετίας και Καναδό καθυστέρησαν λόγω της απεργίας των σιδηροδρομικών, αλλά παραβρέθηκαν στην τελική συνεδρίαση της Κυριακής.
Πρόεδρος εκλέχτηκε ο Γάλλος Albert Lecocq (1905-69) και γραμματέας η Βρετανίδα Dorothy Thornton (1900-94).
Από τις τρεις ονομασίες που προτάθηκαν για την υπό ίδρυση Ομοσπονδία, επιλέχθηκε η σημερινή που πήρε και την πλειοψηφία. Η ονομασία αυτή μπορεί να μεταφραστεί στις κυριότερες γλώσσες, χωρίς να αλλάξουν τα αρχικά της αλλά μόνο η σειρά των γραμμάτων. Εγκρίθηκε επίσης το πρώτο Καταστατικό, με ορισμένες τροποποιήσεις.
Πρόεδρος εκλέχτηκε ο Αυστριακός Richard Ehrmann (1894-1985), o οποίος διόρισε αργότερα το Γραμματέα και τον Ταμία επίσης από την Αυστρία.
Αντιπρόεδροι εκλέχτηκαν οι Albert Lecocq (Γαλλία), Eduard Fankhauser (1904-98) (Ελβετία), Erhard Wachtler (1901-63) (Γερμανία) και Dorothy Thornton (Ηνωμένο Βασίλειο).
Σύμβουλοι εκλέχτηκαν οι Forrest Emerson (1901-85) και Alois Knapp (1881-1980) (ΗΠΑ) και η Ise Dissen-Lang (1908-2000) (Ολλανδία). Ο θεσμός αυτός καταργήθηκε το 1960.
Έγινε ενδιαφέρουσα παρέμβαση από την αντιπρόσωπο της Ολλανδίας για την εικονογράφηση των γυμνιστικών εντύπων με τη δημοσίευση φωτογραφιών πραγματικών γυμνιστών και όχι γυμνών μοντέλων.
Παρουσιάστηκε εκτενώς το «γυμνιστικό διαβατήριο» από το Γάλλο αντιπρόσωπο, το σημερινό Δελτίο Μέλους, που έγινε δεκτό απ΄όλα τα μέλη, με ενιαία αρίθμηση και ειδικό ένσημο κάθε χρόνο διαφορετικού χρώματος. Μέχρι το 1972 είχαν εκδοθεί 85.000 διαβατήρια. Ο συντάκτης του παρόντος έχει τον αριθμό 118349 (1976). Η επίσκεψη και διαμονή στους συλλόγους γυμνιστών από μέλη άλλων χωρών ήταν δυνατή μόνο με την επίδειξη του διαβατηρίου αυτού. Συγχρόνως αποτελούσε και το μοναδικό έσοδο της INF για πολλά χρόνια.
Ο νέος πρόεδρος προσκάλεσε τους συνέδρους να έρθουν τον επόμενο χρόνο (1954) στη Βιέννη.
Ήταν ένα επιτυχημένο συνέδριο, παρά την 49ήμερη απεργία των μέσων μαζικής μεταφοράς στη Γαλλία. Η χώρα είχε παραλύσει από την καθολική συμμετοχή των εργαζομένων στα τρένα, λεωφορεία, τηλέγραφους και ταχυδρομεία. Ορισμένοι αντιπρόσωποι έφθασαν με οτοστόπ ή ποδήλατο.
Η Αμερικανική Ομοσπονδία Γυμνιστών (ASA) έγινε μέλος της INF το 1958, με πρώτο εκλεγμένο αντιπρόεδρό της τον John Bach το 1960.
Οι αντιπρόσωποι 10 χωρών, όσοι τουλάχιστον κατάφεραν να φθάσουν με δικά τους μέσα, παρέστησαν σε δεξίωση προς τιμή τους από τις τοπικές αρχές, οι οποίες ευχήθηκαν καλή ευόδωση και συμπαραστάθηκαν ολόψυχα στην προσπάθειά τους.
Στην εναρκτήρια συνεδρίαση παρέστησαν οι αντιπρόσωποι οκτώ χωρών: Γαλλίας, Γερμανίας, Ολλανδίας, Βελγίου, Αυστρίας, ΗΠΑ, Ισπανίας και Ηνωμένου Βασιλείου. Οι αντιπρόσωποι Ελβετίας και Καναδό καθυστέρησαν λόγω της απεργίας των σιδηροδρομικών, αλλά παραβρέθηκαν στην τελική συνεδρίαση της Κυριακής.
Πρόεδρος εκλέχτηκε ο Γάλλος Albert Lecocq (1905-69) και γραμματέας η Βρετανίδα Dorothy Thornton (1900-94).
Από τις τρεις ονομασίες που προτάθηκαν για την υπό ίδρυση Ομοσπονδία, επιλέχθηκε η σημερινή που πήρε και την πλειοψηφία. Η ονομασία αυτή μπορεί να μεταφραστεί στις κυριότερες γλώσσες, χωρίς να αλλάξουν τα αρχικά της αλλά μόνο η σειρά των γραμμάτων. Εγκρίθηκε επίσης το πρώτο Καταστατικό, με ορισμένες τροποποιήσεις.
Πρόεδρος εκλέχτηκε ο Αυστριακός Richard Ehrmann (1894-1985), o οποίος διόρισε αργότερα το Γραμματέα και τον Ταμία επίσης από την Αυστρία.
Αντιπρόεδροι εκλέχτηκαν οι Albert Lecocq (Γαλλία), Eduard Fankhauser (1904-98) (Ελβετία), Erhard Wachtler (1901-63) (Γερμανία) και Dorothy Thornton (Ηνωμένο Βασίλειο).
Σύμβουλοι εκλέχτηκαν οι Forrest Emerson (1901-85) και Alois Knapp (1881-1980) (ΗΠΑ) και η Ise Dissen-Lang (1908-2000) (Ολλανδία). Ο θεσμός αυτός καταργήθηκε το 1960.
Έγινε ενδιαφέρουσα παρέμβαση από την αντιπρόσωπο της Ολλανδίας για την εικονογράφηση των γυμνιστικών εντύπων με τη δημοσίευση φωτογραφιών πραγματικών γυμνιστών και όχι γυμνών μοντέλων.
Παρουσιάστηκε εκτενώς το «γυμνιστικό διαβατήριο» από το Γάλλο αντιπρόσωπο, το σημερινό Δελτίο Μέλους, που έγινε δεκτό απ΄όλα τα μέλη, με ενιαία αρίθμηση και ειδικό ένσημο κάθε χρόνο διαφορετικού χρώματος. Μέχρι το 1972 είχαν εκδοθεί 85.000 διαβατήρια. Ο συντάκτης του παρόντος έχει τον αριθμό 118349 (1976). Η επίσκεψη και διαμονή στους συλλόγους γυμνιστών από μέλη άλλων χωρών ήταν δυνατή μόνο με την επίδειξη του διαβατηρίου αυτού. Συγχρόνως αποτελούσε και το μοναδικό έσοδο της INF για πολλά χρόνια.
Ο νέος πρόεδρος προσκάλεσε τους συνέδρους να έρθουν τον επόμενο χρόνο (1954) στη Βιέννη.
Ήταν ένα επιτυχημένο συνέδριο, παρά την 49ήμερη απεργία των μέσων μαζικής μεταφοράς στη Γαλλία. Η χώρα είχε παραλύσει από την καθολική συμμετοχή των εργαζομένων στα τρένα, λεωφορεία, τηλέγραφους και ταχυδρομεία. Ορισμένοι αντιπρόσωποι έφθασαν με οτοστόπ ή ποδήλατο.
Η Αμερικανική Ομοσπονδία Γυμνιστών (ASA) έγινε μέλος της INF το 1958, με πρώτο εκλεγμένο αντιπρόεδρό της τον John Bach το 1960.
No comments:
Post a Comment