Οι παρακάτω διάλογοι είναι προϊόν απομαγνητοφώνησης δύο από τους βασικούς προσκεκλημένους στην εκπομπή της ΕΡΤ1 «ΜΕ ΑΝΟΙΧΤΑ ΧΑΡΤΙΑ» του Βίκτωρα Νέτα που προβλήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 1983. Δημοσιεύθηκαν στο πόνημα του Κωνσταντίνου Π. Τσιτσίνη «Ο Γυμνισμός στην Ελλάδα», έκδοση του συγγραφέως, 1984, σελ. 29-31.
Αυτό δεν μπορεί να ανατρέψει ούτε την λαϊκή θέληση. Ούτε την απόφαση του Κοινοτικού Συμβουλίου. Έχουμε στοιχεία εδώ πέρα μπορούμε να το επιβεβαιώσουμε. Απ' την άλλη πλευρά βλέπομε ότι το χωριό μας δεν έχει άλλους τρόπους τουρισμού. Είναι μία ευκαιρία να ιδρύσουμε ένα στρατόπεδο γυμνιστών, να κάνει η κοινότητα μία κοινοτική επιχείρηση που θα έχει έσοδα στην κοινότητα θ΄αναπτυχθεί τουριστικά η περιοχή οπωσδήποτε. Να γίνουν έργα υποδομής και από κάθε άποψη είναι συμφέρον και στην κοινότητα. Συγχαίρω τον κ. Σκουλά που σκέφθηκε την περίπτωση αυτή να τη θέσει με σχέδιο νόμου στη Βουλή προς ψήφιση, για να μη διώκονται οι γυμνιστές».
Απόστολος Χατζητούρνος, πρόεδρος κοινότητας Λαμπινούς Μαγνησίας
«Η κοινότητα Λαμπινούς βλέποντας το φαινόμενο του ελεύθερου γυμνισμού να έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις. Και να μη μπορούμε να το ελέγξουμε, ούτε να το σταματήσουμε, προτού ακόμη κορυφωθεί η ιδέα των κέντρων γυμνισμού, κάναμε προς τον ΕΟΤ μία αίτηση, ζητώντας να καθορίσει στην περιοχή μας ένα κάμπινγκ γυμνιστών. Αυτή έγινε την 30-1-1983. Μετά από αυτό πήραμε απόφαση του κοινοτικού μας Συμβουλίου που είναι ομόφωνη.
Ομόφωνη, χωρίς καμία αντίρρηση εν συνεχεία και το νομαρχιακό Συμβούλιο είναι δεκτό, ομόφωνα. Στη συνέχεια όμως, η Εκκλησία στάθηκε εμπόδιο στην περίπτωση αυτή και δεν μπορεί να καθορίσω γιατί. Αρχικώς το μήνα Απρίλιο με τον Π. Γρηγόριο ήρθαν στο χωριό κάναν μία λειτουργία, μετά απ' την λειτουργία πήγαν στα σπίτια και μάζευαν υπογραφές να μη γίνει το στρατόπεδο γυμνιστών. Είμαστε μικρή κοινότητα γύρω στους 100 κατοίκους. Βρήκε μία ανταπόκριση από τους κατοίκους γύρω στους 27 η πρώτη περίπτωση που μαζεύτηκαν υπογραφές. Μετά και πάλι προ μηνός με τον αντιπρόσωπό τους κάποιον Π. Δημήτριο Ζησόπουλο εξεκίνησε πάλι το ίδιο. Συγκέντρωσαν αυτή τη φορά 24 υπογραφές. 30 συνολικά αλλά 6 εξ αυτών είναι άσχετοι με το χωριό μας. Δηλαδή ένα ποσοστό γύρω στο 25%.
Ομόφωνη, χωρίς καμία αντίρρηση εν συνεχεία και το νομαρχιακό Συμβούλιο είναι δεκτό, ομόφωνα. Στη συνέχεια όμως, η Εκκλησία στάθηκε εμπόδιο στην περίπτωση αυτή και δεν μπορεί να καθορίσω γιατί. Αρχικώς το μήνα Απρίλιο με τον Π. Γρηγόριο ήρθαν στο χωριό κάναν μία λειτουργία, μετά απ' την λειτουργία πήγαν στα σπίτια και μάζευαν υπογραφές να μη γίνει το στρατόπεδο γυμνιστών. Είμαστε μικρή κοινότητα γύρω στους 100 κατοίκους. Βρήκε μία ανταπόκριση από τους κατοίκους γύρω στους 27 η πρώτη περίπτωση που μαζεύτηκαν υπογραφές. Μετά και πάλι προ μηνός με τον αντιπρόσωπό τους κάποιον Π. Δημήτριο Ζησόπουλο εξεκίνησε πάλι το ίδιο. Συγκέντρωσαν αυτή τη φορά 24 υπογραφές. 30 συνολικά αλλά 6 εξ αυτών είναι άσχετοι με το χωριό μας. Δηλαδή ένα ποσοστό γύρω στο 25%.
Αυτό δεν μπορεί να ανατρέψει ούτε την λαϊκή θέληση. Ούτε την απόφαση του Κοινοτικού Συμβουλίου. Έχουμε στοιχεία εδώ πέρα μπορούμε να το επιβεβαιώσουμε. Απ' την άλλη πλευρά βλέπομε ότι το χωριό μας δεν έχει άλλους τρόπους τουρισμού. Είναι μία ευκαιρία να ιδρύσουμε ένα στρατόπεδο γυμνιστών, να κάνει η κοινότητα μία κοινοτική επιχείρηση που θα έχει έσοδα στην κοινότητα θ΄αναπτυχθεί τουριστικά η περιοχή οπωσδήποτε. Να γίνουν έργα υποδομής και από κάθε άποψη είναι συμφέρον και στην κοινότητα. Συγχαίρω τον κ. Σκουλά που σκέφθηκε την περίπτωση αυτή να τη θέσει με σχέδιο νόμου στη Βουλή προς ψήφιση, για να μη διώκονται οι γυμνιστές».
Γρηγόριος Χατζηνικολάου, αρχιμανδρίτης
«Με συγχωρείτε ν΄απαντήσω. Ασφαλώς ο κ. Πρόεδρος της Λαμπινούς συγκαταλέγει μεταξύ των κατοίκων και τους πεθαμένους. Πιστεύω, γιατί τόχουμε ελέγξει αυτό ότι ο ακριβής αριθμός των κατοίκων δεν υπερβαίνει τους 55 και έχουν υπογράψει οι 35. Τουλάχιστον θα ήθελα να υποστηρίξω το εξής. Ας μας φέρει μία κατάσταση άλλη με υπογραφές των κατοίκων,που επιθυμούν να ιδρυθεί εκεί, όπως το είπε ένα στρατόπεδο γυμνιστών.
Δεύτερον. Υπάρχει μία από τις παραλίες. Μα είναι μοναδική παραλία του χωριού. Στην οποία λούονται οι άνθρωποι αυτοί. Λέει ότι θα τους περιορίσουμε, που κατ' αρχάς με ποιο δημοκρατικό νόμο θα φράξουμε την παραλία, τη μοναδική, την παραλία του χωριού, τη στιγμή που τώρα αυτή τη στιγμή γκρεμίζει νομίζω η κυβέρνησή μας όλες τις παραλίες. Η παραλία ανήκει στο λαό όχι σε μερίδα ανθρώπων. Μια παραλία είναι αυτή.
Είναι η ανατολική πλευρά του Πηλίου. Μάλιστα εκεί κοντά υπάρχει ένα παλαιό Μοναστήρι, που δεν πρέπει να το βεβηλώσουμε και γι' αυτό το λόγο εξεγείρονται οι κάτοικοι, διότι ο τόπος εκείνος είναι βαμμένος με αίματα ηρώων και μαρτύρων.
Αυτή η περιοχή αγίασε εκεί. Λοιπόν με ποιο δικαίωμα θα περιφράξουμε τον αιγιαλό τη στιγμή που η ίδια η κυβέρνηση λέγει κάτω οι φραγμό. Και λέει ότι θα τους περιορίσουμε εκεί. Εγώ πιστεύω το αντίθετο ότι μέχρι σήμερον με τους υπάρχοντας νόμους, τους αυστηρούς μάλιστα δεν μπορέσαμε να τους περιορίσουμε και γυρνούν ελεύθεροι. Εάν νομίζετε πώς θα τους μανδρώσουμε και θα φτιάξουμε και γκέτα, γιατί αυτό σημαίνει στο 1983 θα φτιάξουμε γκέτα και στρατόπεδα, για να κλείσουμε αυτούς τους ανθρώπους και νομίζετε ότι αυτοί θα περιοριστούν εκεί και δεν θα βγαίνουν έξω. Τουλάχιστον η συγκλονιστική εμπειρία των κατοίκων εκείνων της Ερμιονίδας μας τα λέει όλα. Ότι χάσαν τα παιδιά τους που από περιέργεια θέλαν να δουν γυμνιστές. Έγιναν συνοδοί των τουριστριών, χάσαν τα κορίτσια τους. Στην Αλόννησο που επισκέφθηκα ένα διάστημα όπου εκεί έμεινα αρκετό καιρό κλαίγανε οι κάτοικοι, άνδρες και γυναίκες χάσαμε τις γυναίκες μας λέγαν οι άνδρες, χάσαμε τους άνδρες μας λέγαν οι γυναίκες, χάσαμε τα παιδιά μας λέγανε όλοι οι κάτοικοι».
1. Αμφισβητείται η επίσημη απογραφή πληθυσμού του 1981 και από τις δύο πλευρές. Η Λαμπινού είχε 79 μόνιμους κατοίκους. Εδώ παρουσιάζεται μεγαλύτερος αριθμός, χωρίς στοιχεία.
2. Ο πρόεδρος της κοινότητας πρέπει να είχε εσωτερική πληροφόρηση από τον ΕΟΤ, γιατί στις 30 Ιανουαρίου 1983, επίσημα τουλάχιστο δεν υπήρχε καμία ένδειξη για κατάθεση νομοσχεδίου στη Βουλή.
3. Απ΄ό,τι φαίνεται υπήρχε μια διαμάχη δύο γειτονικών κοινοτήτων, της Λαμπινούς και του Καλαμακίου για τη χρήση της παραλίας ή του αιγιαλού.
4. Ο αρχιμανδρίτης αναφέρεται σε άλλες περιοχές της χώρας και δεν εξηγεί τη συγκέντρωση υπογραφών.
5. Παρουσιάζονται οι γυμνιστές ως κατάδικοι και εγκληματίες που πρέπει να μπουν σε στρατόπεδα. Ατυχείς εκφράσεις από έναν μορφωμένο κληρικό.
6. Οι κάτοικοι της Αλοννήσου, απ΄ ό,τι γνωρίζουμε, δεν αντιμετώπισαν προβλήματα με τους γυμνιστές που ήσαν απομονωμένοι. Δηλαδή οι άνδρες έχασαν τις γυναίκες τους και οι γυναίκες τους άνδρες τους. Τι σημαίνει αυτό; Οι άνδρες άφηναν τις δουλειές τους και έτρεχαν... στους γυμνιστές. Οι γυναίκες έψαχναν τους άνδρες τους στα βράχια; Θα τρελαθούμε τώρα.
7. Τα παιδιά (;) έγιναν συνοδοί γυμνιστριών στην Ερμιονίδα. Από πού προκύπτει η αστήρικτη κατηγορία; Οι γυμνιστές, ως γνωστό, διέμεναν στο ξενοδοχείο και χρησιμοποιούσαν την παραλία. Όταν έβγαιναν στην ευρύτερη περιοχή, ήσαν ντυμένοι και ίσως πολύ πιο ηθικοί από τους κατηγόρους τους. Η παραπληροφόρηση στο μεγαλείο της! Βέβαια, την εποχή εκείνη δεν είχαν βγει όλα τα στοιχεία στην επιφάνεια και ο γυμνισμός εθεωρείτο διαστροφή από την κοινή γνώμη.
«Με συγχωρείτε ν΄απαντήσω. Ασφαλώς ο κ. Πρόεδρος της Λαμπινούς συγκαταλέγει μεταξύ των κατοίκων και τους πεθαμένους. Πιστεύω, γιατί τόχουμε ελέγξει αυτό ότι ο ακριβής αριθμός των κατοίκων δεν υπερβαίνει τους 55 και έχουν υπογράψει οι 35. Τουλάχιστον θα ήθελα να υποστηρίξω το εξής. Ας μας φέρει μία κατάσταση άλλη με υπογραφές των κατοίκων,που επιθυμούν να ιδρυθεί εκεί, όπως το είπε ένα στρατόπεδο γυμνιστών.
Δεύτερον. Υπάρχει μία από τις παραλίες. Μα είναι μοναδική παραλία του χωριού. Στην οποία λούονται οι άνθρωποι αυτοί. Λέει ότι θα τους περιορίσουμε, που κατ' αρχάς με ποιο δημοκρατικό νόμο θα φράξουμε την παραλία, τη μοναδική, την παραλία του χωριού, τη στιγμή που τώρα αυτή τη στιγμή γκρεμίζει νομίζω η κυβέρνησή μας όλες τις παραλίες. Η παραλία ανήκει στο λαό όχι σε μερίδα ανθρώπων. Μια παραλία είναι αυτή.
Είναι η ανατολική πλευρά του Πηλίου. Μάλιστα εκεί κοντά υπάρχει ένα παλαιό Μοναστήρι, που δεν πρέπει να το βεβηλώσουμε και γι' αυτό το λόγο εξεγείρονται οι κάτοικοι, διότι ο τόπος εκείνος είναι βαμμένος με αίματα ηρώων και μαρτύρων.
Αυτή η περιοχή αγίασε εκεί. Λοιπόν με ποιο δικαίωμα θα περιφράξουμε τον αιγιαλό τη στιγμή που η ίδια η κυβέρνηση λέγει κάτω οι φραγμό. Και λέει ότι θα τους περιορίσουμε εκεί. Εγώ πιστεύω το αντίθετο ότι μέχρι σήμερον με τους υπάρχοντας νόμους, τους αυστηρούς μάλιστα δεν μπορέσαμε να τους περιορίσουμε και γυρνούν ελεύθεροι. Εάν νομίζετε πώς θα τους μανδρώσουμε και θα φτιάξουμε και γκέτα, γιατί αυτό σημαίνει στο 1983 θα φτιάξουμε γκέτα και στρατόπεδα, για να κλείσουμε αυτούς τους ανθρώπους και νομίζετε ότι αυτοί θα περιοριστούν εκεί και δεν θα βγαίνουν έξω. Τουλάχιστον η συγκλονιστική εμπειρία των κατοίκων εκείνων της Ερμιονίδας μας τα λέει όλα. Ότι χάσαν τα παιδιά τους που από περιέργεια θέλαν να δουν γυμνιστές. Έγιναν συνοδοί των τουριστριών, χάσαν τα κορίτσια τους. Στην Αλόννησο που επισκέφθηκα ένα διάστημα όπου εκεί έμεινα αρκετό καιρό κλαίγανε οι κάτοικοι, άνδρες και γυναίκες χάσαμε τις γυναίκες μας λέγαν οι άνδρες, χάσαμε τους άνδρες μας λέγαν οι γυναίκες, χάσαμε τα παιδιά μας λέγανε όλοι οι κάτοικοι».
Σχόλια του angmimik
1. Αμφισβητείται η επίσημη απογραφή πληθυσμού του 1981 και από τις δύο πλευρές. Η Λαμπινού είχε 79 μόνιμους κατοίκους. Εδώ παρουσιάζεται μεγαλύτερος αριθμός, χωρίς στοιχεία.
2. Ο πρόεδρος της κοινότητας πρέπει να είχε εσωτερική πληροφόρηση από τον ΕΟΤ, γιατί στις 30 Ιανουαρίου 1983, επίσημα τουλάχιστο δεν υπήρχε καμία ένδειξη για κατάθεση νομοσχεδίου στη Βουλή.
3. Απ΄ό,τι φαίνεται υπήρχε μια διαμάχη δύο γειτονικών κοινοτήτων, της Λαμπινούς και του Καλαμακίου για τη χρήση της παραλίας ή του αιγιαλού.
4. Ο αρχιμανδρίτης αναφέρεται σε άλλες περιοχές της χώρας και δεν εξηγεί τη συγκέντρωση υπογραφών.
5. Παρουσιάζονται οι γυμνιστές ως κατάδικοι και εγκληματίες που πρέπει να μπουν σε στρατόπεδα. Ατυχείς εκφράσεις από έναν μορφωμένο κληρικό.
6. Οι κάτοικοι της Αλοννήσου, απ΄ ό,τι γνωρίζουμε, δεν αντιμετώπισαν προβλήματα με τους γυμνιστές που ήσαν απομονωμένοι. Δηλαδή οι άνδρες έχασαν τις γυναίκες τους και οι γυναίκες τους άνδρες τους. Τι σημαίνει αυτό; Οι άνδρες άφηναν τις δουλειές τους και έτρεχαν... στους γυμνιστές. Οι γυναίκες έψαχναν τους άνδρες τους στα βράχια; Θα τρελαθούμε τώρα.
7. Τα παιδιά (;) έγιναν συνοδοί γυμνιστριών στην Ερμιονίδα. Από πού προκύπτει η αστήρικτη κατηγορία; Οι γυμνιστές, ως γνωστό, διέμεναν στο ξενοδοχείο και χρησιμοποιούσαν την παραλία. Όταν έβγαιναν στην ευρύτερη περιοχή, ήσαν ντυμένοι και ίσως πολύ πιο ηθικοί από τους κατηγόρους τους. Η παραπληροφόρηση στο μεγαλείο της! Βέβαια, την εποχή εκείνη δεν είχαν βγει όλα τα στοιχεία στην επιφάνεια και ο γυμνισμός εθεωρείτο διαστροφή από την κοινή γνώμη.
No comments:
Post a Comment