Ο Ραμνούς, αρχαίος δήμος της Αιαντίδας φυλής που άκμασε κατά τον 5ο και 4ο π.Χ. αιώνα, βρίσκεται στη βορειανατολική άκρη του νομού Αττικής, περίπου 5 χλμ. από την πεδιάδα του Μαραθώνα, σε μια μαγευτική τοποθεσία ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, η οποία απειλήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του '90 από την ύπαρξη γειτονικού λατομείου.
Οι γυμνιστές εμφανίστηκαν το 1975, στον πρώτο από τους τέσσερις ορμίσκους που βρίσκονται στην κάτω πλευρά του δασωμένου λόφου της αρχαίας πόλης. Γενέτειρα του ρήτορα Αντιφώντα. Σώζονται ερείπια του Ναού της Θέτιδος, ενώ άλλα ευρήματα στεγάζονται στο μουσείο μέσα στον αρχαιολογικό χώρο.
Ο Ραμνούς δικαιολογημένα ονομάστηκε «λίκνο του αθηναϊκού γυμνισμού» και υπήρξε για πολλά χρόνια το καταφύγιο δεκάδων επώνυμων και ανώνυμων γυμνιστών, αλλά υπέστη όμως και τη φθορά από την ελεύθερη κατασκήνωση, καθώς και από την ανεξέλεγκτη ρύπανση.
Μετά το 1990 επεκτάθηκε η περίφραξη του αρχαιολογικού χώρου και προς τις δύο κατευθύνσεις, οπότε το μονοπάτι της δεξιάς πλευράς ουσιαστικά καταργήθηκε. Η μόνη πρόσβαση παρέμεινε ο χωματόδρομος μέχρι το εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας (1935) και μετά με τα πόδια, ακολουθώντας το συρματόπλεγμα.
Τα σαββατοκύριακα λόγω της μεγάλης προσέλευσης κατά τη δεκαετία του '80 η εύρεση ελεύθερου χώρου ήταν εξαιρετικά δύσκολη ή αδύνατη για όσους έρχονταν καθυστερημένοι. Αρκετοί άφηναν τις ομπρέλες και τα πράγματά τους από την προηγούμενη μέρα, οπότε το πρωί της Κυριακής έβλεπε κανείς όλες τις ομπρέλες ανοικτές χωρίς όμως παρουσία κόσμου!
Κατά διαστήματα εμφανίστηκαν ορισμένα άτομα που άφησαν εποχή και ήταν γνωστά με ψευδώνυμα, όπως ο «κοσμικός», ο «ανθρωποδιώκτης», ο «παρταόλας», «ο σουρταφέρτα», «ο τιραμόλας», «ο πρόεδρος», ο καθένας με τη δική του μικρή ή μεγάλη ιστορία. Καλή τους ώρα όπου κι αν βρίσκονται.
Η περίπτωση των «οφθαλμόπλοιων» άφησε εποχή. Τα «οφθαλμόπλοια» ήσαν συνήθως μικρές βάρκες ή σκάφη που αγκυροβολούσαν στα ανοικτά δήθεν για ψάρεμα, αλλά στην πραγματικότητα παρακολουθούσαν τους γυμνιστές με κιάλια...
Για ένα διάστημα, γύρω στο 1986-87, καταβλήθηκε προσπάθεια να ισχύσει ο «δεκάλογος» των γυμνιστών, προκειμένου να επικρατήσει κάποια τάξη μεταξύ των λουομένων, με πενιχρά αποτελέσματα.
Σήμερα, ο Ραμνούς εξακολουθεί να δέχεται γυμνιστές, αλλά οι παλαίμαχοι έχουν αποχωρήσει. Η παλιά εποχή πέρασε αφήνοντας μια γλυκιά ανάμνηση σε όσους έζησαν τις μαγευτικές μέρες και νύχτες με τις συγκεντρώσεις, τα τραγούδια και τη συντροφικότητα.
Οι γυμνιστές εμφανίστηκαν το 1975, στον πρώτο από τους τέσσερις ορμίσκους που βρίσκονται στην κάτω πλευρά του δασωμένου λόφου της αρχαίας πόλης. Γενέτειρα του ρήτορα Αντιφώντα. Σώζονται ερείπια του Ναού της Θέτιδος, ενώ άλλα ευρήματα στεγάζονται στο μουσείο μέσα στον αρχαιολογικό χώρο.
Ο Ραμνούς δικαιολογημένα ονομάστηκε «λίκνο του αθηναϊκού γυμνισμού» και υπήρξε για πολλά χρόνια το καταφύγιο δεκάδων επώνυμων και ανώνυμων γυμνιστών, αλλά υπέστη όμως και τη φθορά από την ελεύθερη κατασκήνωση, καθώς και από την ανεξέλεγκτη ρύπανση.
Μετά το 1990 επεκτάθηκε η περίφραξη του αρχαιολογικού χώρου και προς τις δύο κατευθύνσεις, οπότε το μονοπάτι της δεξιάς πλευράς ουσιαστικά καταργήθηκε. Η μόνη πρόσβαση παρέμεινε ο χωματόδρομος μέχρι το εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας (1935) και μετά με τα πόδια, ακολουθώντας το συρματόπλεγμα.
Τα σαββατοκύριακα λόγω της μεγάλης προσέλευσης κατά τη δεκαετία του '80 η εύρεση ελεύθερου χώρου ήταν εξαιρετικά δύσκολη ή αδύνατη για όσους έρχονταν καθυστερημένοι. Αρκετοί άφηναν τις ομπρέλες και τα πράγματά τους από την προηγούμενη μέρα, οπότε το πρωί της Κυριακής έβλεπε κανείς όλες τις ομπρέλες ανοικτές χωρίς όμως παρουσία κόσμου!
Κατά διαστήματα εμφανίστηκαν ορισμένα άτομα που άφησαν εποχή και ήταν γνωστά με ψευδώνυμα, όπως ο «κοσμικός», ο «ανθρωποδιώκτης», ο «παρταόλας», «ο σουρταφέρτα», «ο τιραμόλας», «ο πρόεδρος», ο καθένας με τη δική του μικρή ή μεγάλη ιστορία. Καλή τους ώρα όπου κι αν βρίσκονται.
Η περίπτωση των «οφθαλμόπλοιων» άφησε εποχή. Τα «οφθαλμόπλοια» ήσαν συνήθως μικρές βάρκες ή σκάφη που αγκυροβολούσαν στα ανοικτά δήθεν για ψάρεμα, αλλά στην πραγματικότητα παρακολουθούσαν τους γυμνιστές με κιάλια...
Για ένα διάστημα, γύρω στο 1986-87, καταβλήθηκε προσπάθεια να ισχύσει ο «δεκάλογος» των γυμνιστών, προκειμένου να επικρατήσει κάποια τάξη μεταξύ των λουομένων, με πενιχρά αποτελέσματα.
Σήμερα, ο Ραμνούς εξακολουθεί να δέχεται γυμνιστές, αλλά οι παλαίμαχοι έχουν αποχωρήσει. Η παλιά εποχή πέρασε αφήνοντας μια γλυκιά ανάμνηση σε όσους έζησαν τις μαγευτικές μέρες και νύχτες με τις συγκεντρώσεις, τα τραγούδια και τη συντροφικότητα.
angmimik
No comments:
Post a Comment