Στις 11 και 15 Δεκεμβρίου 1984 ο νεοσύστατος Σύλλογος Γυμνιστών- Φυσιολατρών Ελλάδος «ΑΔΑΜ & ΕΥΑ», με τον πρόεδρό του Άγγελο Μιμηκόπουλο, παράγγειλε στον βιβλιοθηκάριο του «Κεντρικού Συμβουλίου για το Βρετανικό Γυμνισμό», Michael Farrar, 150 τεύχη διαφόρων περιοδικών στα Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά και Ιταλικά για τον εμπλουτισμό της βιβλιοθήκης του. Το παλαιότερο είχε χρονολογία το 1938.
Η παραγγελία στάλθηκε σε δύο μεγάλα χαρτοκιβώτια με το ταχυδρομείο δεμάτων στις 6 Ιανουαρίου 1985 και έφθασε στο Δ΄Τελωνείο Πειραιά στις 16 του ίδιου μήνα. Όπως προκύπτει από το σχετικό έγγραφο, ο ελεγκτής-τελωνειακός αποφάσισε να στείλει το περιεχόμενο των δεμάτων στον αρμόδιο εισαγγελέα, για να αποφασίσει ο τελευταίος αν εμπίπτουν στις διατάξεις του νόμου περί ασέμνων του 1931!
Στις 8 Φεβρουαρίου με εισαγγελική πλέον απόφαση τα περιοδικά επιστρέφουν στο τελωνείο εισαγωγής και προωθούνται στο κέντρο δεμάτων εξωτερικού που βρίσκεται στην οδό Κουμουνδούρου στην Αθήνα. Ο εισαγγελέας είχε αποφανθεί ότι τα περιοδικά ΔΕΝ ΗΣΑΝ ΑΣΕΜΝΑ.
Αμέσως μετά ειδοποιείται ο πρόεδρος του συλλόγου να τα παραλάβει. Φθάνοντας εκεί να υπογράψει τα σχετικά έντυπα, βλέπει την εισαγγελική απόφαση και τα «παίρνει στο κρανίο». Του ζητούσαν να καταβάλει το ποσό των 4.848 δραχμών που εκείνη την εποχή αντιπροσώπευε το 1/10 του βασικού μισθού. Δεδομένου ότι δεν είχε προηγηθεί καμία συμφωνία με τον αποστολέα για προκαταβολή ή καταβολή των ταχυδρομικών εξόδων με την παραλαβή των δεμάτων, θεώρησε ότι το ποσό αυτό προήλθε αποκλειστικά από άσκοπες μετακινήσεις των περιοδικών από το ένα γραφείο στο άλλο.
Κανείς δεν πήρε την πρωτοβουλία να εξηγήσει στον αρμόδιο υπάλληλο ότι ο γυμνισμός ήταν νόμιμος και η διακίνηση γυμνιστικών περιοδικών σύννομη.
Τα δέματα επεστράφησαν στον αποστολέα, ο οποίος διαπίστωσε ότι σε δύο απ' αυτά είχαν κοπεί φωτογραφίες γυμνών ανδρών! Αργότερα επαναπροωθήθηκαν με επιστολικό ταχυδρομείο, αφού είχε προηγηθεί αναστάτωση με καταγγελίες και δημοσιεύματα στον ημερήσιο τύπο για τη μεσαιωνικού τύπου αντιμετώπιση και την παρεμπόδιση της ελεύθερης διακίνησης εντύπων! Χαρακτηριστικός ο τίτλος της εφημερίδας «ΑΥΓΗ» της 20 Φεβρουαρίου 1985 «Θέλουν να μας γυρίσουν στην εποχή με τις τρίχινες ζώνες».
Η ιστορία επαναλήφθηκε δυστυχώς στις 10 Μαΐου 1986, όταν ο πρόεδρος της «Naturist Society» των ΗΠΑ, Lee Baxandall, έστειλε 400 τεύχη του περιοδικού του «Clothed With The Sun» (Vol. 4 No. 4) στο σύλλογο, με ταχυδρομικό σάκο, και άλλο διαφημιστικό υλικό για τις ανάγκες του επικείμενου παγκόσμιου συνεδρίου στην Αντίπαρο.
Το τι έγινε δεν περιγράφεται. Ο σάκος είχε ανοιχθεί (προφανώς για εξέταση του περιεχομένου του), αν και συνοδευόταν από σχετική έγγραφή βεβαίωση, τα περιοδικά είχαν κυριολεκτικά αφεθεί στο πάτωμα ενός αφύλακτου χώρου και διάφοροι αυτόκλητοι ειδήμονες/λογοκριτές έσπευσαν να καταδικάσουν τη φωτογραφία του εξωφύλλου που έδειχνε έναν Ούγγρο γυμνιστή με την έγκυο σύζυγό του. Ένας, δεν θυμάμαι τη θέση του, δήλωσε ότι το περιοδικό ήταν άσεμνο και ως εκ τούτου έπρεπε να καταστραφεί. Προχώρησε ακόμη περισσότερο δηλώνοντας ότι περιείχε φωτογραφίες γυμνών ανθρώπων, ανδρών και γυναικών, με πλήρη εξοπλισμό! Προφανώς δεν είχε δει στη ζωή του γυμνούς ανθρώπους.
Για να φύγω με όσα περιοδικά πρόλαβα να συγκεντρώσω, έπρεπε να δώσω δωρεάν τεύχη σε κάποιους και να υποστώ το χλευασμό του «καθωσπρεπισμού» μιας δημόσιας υπηρεσίας...
Ένας οδηγός ταξί με βοήθησε να μεταφέρω τα χύμα πλέον περιοδικά στο γραφείο μου στην Αθήνα, τρίβοντας τα μάτια του απ΄ό,τι είχε δει.
Νόμιμος ο γυμνισμός στην Ελλάδα, νόμιμα τα διάφορα πορνογραφικά, ψευδογυμνιστικά έντυπα και παράνομα τα πραγματικά! Στο πυρ το εξώτερον!
Οι τελωνειακοί και ταχυδρομικοί υπάλληλοι είχαν κάνει το θαύμα τους! Περιττό να προσθέσω ότι η λογοκρισία είχε επίσημα καταργηθεί με την έλευση του ΠΑ.ΣΟΚ. στην εξουσία, αλλά οι δημόσιες υπηρεσίες αδυνατούσαν να προσαρμοσθούν στη νέα τάξη πραγμάτων.
Η παραγγελία στάλθηκε σε δύο μεγάλα χαρτοκιβώτια με το ταχυδρομείο δεμάτων στις 6 Ιανουαρίου 1985 και έφθασε στο Δ΄Τελωνείο Πειραιά στις 16 του ίδιου μήνα. Όπως προκύπτει από το σχετικό έγγραφο, ο ελεγκτής-τελωνειακός αποφάσισε να στείλει το περιεχόμενο των δεμάτων στον αρμόδιο εισαγγελέα, για να αποφασίσει ο τελευταίος αν εμπίπτουν στις διατάξεις του νόμου περί ασέμνων του 1931!
Στις 8 Φεβρουαρίου με εισαγγελική πλέον απόφαση τα περιοδικά επιστρέφουν στο τελωνείο εισαγωγής και προωθούνται στο κέντρο δεμάτων εξωτερικού που βρίσκεται στην οδό Κουμουνδούρου στην Αθήνα. Ο εισαγγελέας είχε αποφανθεί ότι τα περιοδικά ΔΕΝ ΗΣΑΝ ΑΣΕΜΝΑ.
Αμέσως μετά ειδοποιείται ο πρόεδρος του συλλόγου να τα παραλάβει. Φθάνοντας εκεί να υπογράψει τα σχετικά έντυπα, βλέπει την εισαγγελική απόφαση και τα «παίρνει στο κρανίο». Του ζητούσαν να καταβάλει το ποσό των 4.848 δραχμών που εκείνη την εποχή αντιπροσώπευε το 1/10 του βασικού μισθού. Δεδομένου ότι δεν είχε προηγηθεί καμία συμφωνία με τον αποστολέα για προκαταβολή ή καταβολή των ταχυδρομικών εξόδων με την παραλαβή των δεμάτων, θεώρησε ότι το ποσό αυτό προήλθε αποκλειστικά από άσκοπες μετακινήσεις των περιοδικών από το ένα γραφείο στο άλλο.
Κανείς δεν πήρε την πρωτοβουλία να εξηγήσει στον αρμόδιο υπάλληλο ότι ο γυμνισμός ήταν νόμιμος και η διακίνηση γυμνιστικών περιοδικών σύννομη.
Τα δέματα επεστράφησαν στον αποστολέα, ο οποίος διαπίστωσε ότι σε δύο απ' αυτά είχαν κοπεί φωτογραφίες γυμνών ανδρών! Αργότερα επαναπροωθήθηκαν με επιστολικό ταχυδρομείο, αφού είχε προηγηθεί αναστάτωση με καταγγελίες και δημοσιεύματα στον ημερήσιο τύπο για τη μεσαιωνικού τύπου αντιμετώπιση και την παρεμπόδιση της ελεύθερης διακίνησης εντύπων! Χαρακτηριστικός ο τίτλος της εφημερίδας «ΑΥΓΗ» της 20 Φεβρουαρίου 1985 «Θέλουν να μας γυρίσουν στην εποχή με τις τρίχινες ζώνες».
Η ιστορία επαναλήφθηκε δυστυχώς στις 10 Μαΐου 1986, όταν ο πρόεδρος της «Naturist Society» των ΗΠΑ, Lee Baxandall, έστειλε 400 τεύχη του περιοδικού του «Clothed With The Sun» (Vol. 4 No. 4) στο σύλλογο, με ταχυδρομικό σάκο, και άλλο διαφημιστικό υλικό για τις ανάγκες του επικείμενου παγκόσμιου συνεδρίου στην Αντίπαρο.
Το τι έγινε δεν περιγράφεται. Ο σάκος είχε ανοιχθεί (προφανώς για εξέταση του περιεχομένου του), αν και συνοδευόταν από σχετική έγγραφή βεβαίωση, τα περιοδικά είχαν κυριολεκτικά αφεθεί στο πάτωμα ενός αφύλακτου χώρου και διάφοροι αυτόκλητοι ειδήμονες/λογοκριτές έσπευσαν να καταδικάσουν τη φωτογραφία του εξωφύλλου που έδειχνε έναν Ούγγρο γυμνιστή με την έγκυο σύζυγό του. Ένας, δεν θυμάμαι τη θέση του, δήλωσε ότι το περιοδικό ήταν άσεμνο και ως εκ τούτου έπρεπε να καταστραφεί. Προχώρησε ακόμη περισσότερο δηλώνοντας ότι περιείχε φωτογραφίες γυμνών ανθρώπων, ανδρών και γυναικών, με πλήρη εξοπλισμό! Προφανώς δεν είχε δει στη ζωή του γυμνούς ανθρώπους.
Για να φύγω με όσα περιοδικά πρόλαβα να συγκεντρώσω, έπρεπε να δώσω δωρεάν τεύχη σε κάποιους και να υποστώ το χλευασμό του «καθωσπρεπισμού» μιας δημόσιας υπηρεσίας...
Ένας οδηγός ταξί με βοήθησε να μεταφέρω τα χύμα πλέον περιοδικά στο γραφείο μου στην Αθήνα, τρίβοντας τα μάτια του απ΄ό,τι είχε δει.
Νόμιμος ο γυμνισμός στην Ελλάδα, νόμιμα τα διάφορα πορνογραφικά, ψευδογυμνιστικά έντυπα και παράνομα τα πραγματικά! Στο πυρ το εξώτερον!
Οι τελωνειακοί και ταχυδρομικοί υπάλληλοι είχαν κάνει το θαύμα τους! Περιττό να προσθέσω ότι η λογοκρισία είχε επίσημα καταργηθεί με την έλευση του ΠΑ.ΣΟΚ. στην εξουσία, αλλά οι δημόσιες υπηρεσίες αδυνατούσαν να προσαρμοσθούν στη νέα τάξη πραγμάτων.
No comments:
Post a Comment