ΓΥΜΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΗΔΟΝΙΣΜΟΣ: ΤΕΛΕΙΟΣ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ!

Για πολλές δεκαετίες είχε περάσει το μήνυμα ότι οι γυμνιστές είναι «ασεξουαλικοί» και, όταν βρίσκονται με άλλους και ιδιαίτερα με το αντίθετο φύλο, δεν εκδηλώνονται. Μέσα στις κοσμογονικές αλλαγές  του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα παρεμειναν εγκλωβισμένοι στην ξεπερασμένη ιδεολογία τους. Οι σεξουαλικές μειονότητες είχαν αποκλειστεί από τους σύλλογους γυμνιστών. Μόνο ζευγάρια επιτρέπονταν να γίνουν μέλη. Αν κάποιος χώριζε ή έχανε το σύντροφό του, αυτόματα έχανε την ιδιότητα του μέλους! Απαγορεύονταν οι συζητήσεις για σεξ. Όποιος τολμούσε να θίξει τέτοια θέματα, έβλεπε την πόρτα εξόδου. Μετά τον περίμενε η κοινωνική απαξίωση. «Είναι γυμνιστής, μακριά απ’ αυτόν!»


«Δεν κρατάμε το χέρι του/της συντρόφου μας, δεν φιλιόμαστε, δεν εκδηλώνουμε τα συναισθήματά μας».  Απαγορεύσεις, κανόνες συμπεριφοράς και άλλες αυστηρές διατάξεις από τις εκάστοτε ηγεσίες είχαν εντελώς αντίθετα αποτελέσματα: απομόνωση, συρρίκνωση και απαξίωση στην κοινή γνώμη. Όταν όμως εμφανίστηκε το φαινόμενο των ελεύθερων ακτών γυμνιστών στις αρχές της δεκαετίας του 70, αποτέλεσμα της σεξουαλικής επανάστασης, αποφάσισαν να στραφούν προς τους ανοργάνωτους οπαδούς των ακτών, προκειμένου να ανανεώσουν το δυναμικό τους.
 

Στο San Diego της Καλιφόρνια το δημοτικό συμβούλιο νομιμοποίησε την άσκηση γυμνισμού στην ακτή Black’s Beach το 1974. Μέσος όρος επισκεπτών 40.000! Το 1977 το δημοτικό συμβούλιο, με δημοψήφισμα – το μοναδικό μέχρι στιγμής στην ιστορία όπου ψήφισαν περίπου 156.000 κάτοικοι- ανακάλεσε την άδεια, αλλά η παραλία παραμένει δημοφιλής στους δημότες και επισκέπτες της πόλης, έστω και παράνομη. Λίγο πιο πάνω μια άλλη, το San Onofre, δίνει τη δική του μάχη να κρατηθεί ζωντανό.

Αν δεν ήταν η σεξουαλική επανάσταση, με την τεράστια συμβολή της στη διαπαιδαγώγηση του μέσου πολίτη, που κατάφερε αποτινάξει τα δεσμά της προκατάληψης, της ημιμάθειας και των ανόητων απαγορεύσεων που είχαν επιβάλει δήθεν για το καλό της κοινωνίας πολιτικοί και θρησκευτικοί ηγέτες. Η αντισύλληψη, η ελεύθερη διακίνηση ερωτικών βοηθημάτων και ερωτικών εκδόσεων, η δυναμική εμφάνιση στο προσκήνιο των σεξουαλικών μειονοτήτων, ακόμη και οι αμιγώς ερωτικές (=πορνογραφικές κατ’ άλλους) ταινίες σαν το «Βαθύ Λαρύγγι με τη μακαρίτισσα Linda Lovelace) επηρέασαν θετικά. Ο στοματικός έρωτας νομιμοποιήθηκε στην Καλιφόρνια το 1975! Ο κόσμος ξύπνησε από το λήθαργο δεκαετιών και πήρε την τύχη του στα χέρια του.

Οι ηδονιστές πάντα υπήρχαν μέσα στο κίνημα, αλλά δεν εκδηλώνονταν για προφανείς λόγους. Συναντιόντουσαν σε κλειστούς χώρους και απολάμβαναν το πάθος τους. Άνθρωποι κάθε ηλικίας και κοινωνικής τάξης. Με την πάροδο του χρόνου βγήκαν κι αυτοί σιγα-σιγά στην επιφάνεια και διεκδίκησαν το αυτονόητο. Να έχουν δικό τους χώρο στα εμπορικά κέντρα παραθερισμού γυμνιστών. «Είμαστε γυμνιστές και ηδονιστές ταυτόχρονα», βροντοφώναξαν. «Δεν ενοχλούμε κανέναν», Μετά την επιτυχία του Cap d’Agde, aκολούθησαν και άλλα κέντρα παραθερισμού γυμνιστών, όταν αντιλήφθηκαν τη μειωμένη προσέλευση των παραδοσιακών γυμνιστών.

Στην Κροατία και συγκεκριμένα στη «Μοnsena», δεν γνωρίζω για άλλα μέρη, οι ηδονιστές συνήθιζαν να συναντιούνται στα βράχια μακριά από τους άλλους παραθεριστές. Τότε, η επαφή ήταν πιο δύσκολη. Δεν υπήρχαν σημάδια όπως οι μπλε ομπρέλες στο Cap d’Agde. Διατηρούσες επιφυλάξεις όταν σε πλησίαζαν άγνωστοι, έστω και γυμνοί.

Γνώρισα τη Μαρία και τη Σλάβιτσα στην παραλία τυχαία, επειδή έτυχε να περνάω από το σημείο εκείνο. Δυο όμορφες γυμνές κοπέλες που έτριβε η μια την άλλη. Καμια ένδειξη ότι ήταν εθισμένες οπαδοί του ηδονισμού. Μέσα από τη γνωριμία μας διοργανώσαμε το πάρτι γενεθλίων της Ροζάλια και το αποχαιρετιστήριο ομαδικό gangbang στα βράχια. Η Σλάβιτσα είχε πάθος με τα ανθρώπινα σάντουιτς! Καλή της ώρα όπου κι αν βρίσκεται!