ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΚΡΟΥΑΖΙΕΡΑ ΗΔΟΝΙΣΤΩΝ ΣΤΗΝ ΑΔΡΙΑΤΙΚΗ: ΜΕΡΟΣ Β'

Επιστρέψαμε στο πλοίο σκεπτικοί και επηρεασμένοι από το υποβλητικό περιβάλλον της «Koversada». Ο Βλάντο είχε ετοιμάσει αναψυκτικά και είχε ανάψει την ψησταριά. Ο βοηθός τοποθετούσε τα ψάρια και τα κεφτεδάκια, ενώ ετοίμαζε τη σαλάτα και το ψωμί. Οι κυρίες τηε παρέας έσπευσαν να βοηθήσουν σαν καλές νοικοκυρές. Γδυθήκαμε, αλλά παραμείναμε ήρεμοι. Πήραμε τα πιάτα μας με τις λιχουδιές, καθίσαμε στην πρύμνη ή στην πλώρη και απολαύσαμε το παραδοσιακό γεύμα που προσφέρεται επί σειρά ετών στους εκδρομείς. Τάιζα τη Σλάβιτσα στο στόμα και εκείνη εμένα. Δίπλα μας η Ροζάλια ήθελε να βαλει το κεφτεδάκι στο μουνί της, το οποίο με την ευκαιρία μοιάζει περισσότερο με το δικό μας σουτζούκι με καρυκεύματα. «Ρόζι, δεν γίνεται τώρα παρουσία του καπετάνιου και του βοηθού». «Θα περιμένεις λίγο ακόμα». Αφού τελείωσε το ψήσιμο ο καπετάνιος και ο βοηθός επέστρεψαν στο πιλοτήριο, κατεβάσαμε τα κουρτινάκια και έγινε το έλα να δείς.  Η Ρόζι τελικά έβαλε το κεφτεδάκι στο μουνί της και μου το πρόσφερε. Το ίδιο έκαναν και οι άλλες κυρίες. «Παιδιά, ξεχάσαμε να πηδηχτούμε αρκετή ώρα», είπε η Σλάβι. «Επηρεάστηκαμε από την «Koversada», αλλά εμείς είμαστε ηδονιστές και δεν καταλαβαίνουμε από τέτοια!»

Ο επόμενος σταθμός ήταν όχι το Vrsař, κοσμικό ψαροχώρι,  αλλά το Poreč, τουλάχιστο μιάμισι ώρα με μέση ταχύτητα, οπότε υπήρχε αρκετός χρόνος για καλό gangbang. Οι Εστιάδες είχαν φορέσει τους λευκούς χιτώνες τους. Μια απ’ αυτές, η Μικέλα,  που μού είχε δώσει το παγανιστικό περιδέραιο, ήρθε κοντά μου. Άλλη τσιμπημένη, αναρωτήθηκα. «Μίκι, θέλω να σε γλείψω!»  Είχε μαζί της μια αλοιφή που μύριζε φιστικοβούτυρο, με άλειψε και με έγλειψε με τη γλώσσα της. «Μικέλα, γλείφεις πολύ καλά». Τα βυζάκια της πήγαιναν πάνω-κάτω, τα ακούμπησα και αναστέναξε. Το κορίτσι ήθελε γαμήσι. Η Σλάβι ήταν χαρούμενη που τα βρήκα με τις Εστιάδες. Η Μικέλα στα 20 της ήταν μελαχρινή με μακριά, πυκνά μαλλιά και εντελώς ξυρισμένη. Τα ροδοπέταλά της έσταζαν σλιβοβίτσα. «Μίκι, τι βλέπουμε,  τη βρήκες με Εστιάδα;» «Παιδιά, είναι καλό κορίτσι». Η Μικέλα ανέβηκε πάνω μου, σήκωσε το χιτώνα της και  έβαλε το κεφάλι μου από κάτω. «Γλείψε με, πάρε μευ, κάνε με δική σου, έχω ανάγκη να γαμηθώ σήμερα». Της έβαλα το καυλί μέσα της. Ήταν στενή αλλά χαρούμενη. Η Σλάβι έσπρωχνε το καυλί μου μέσα της και της χάιδευε τις ρώγες. «Μικέλα», της είπε, «σήμερα θα γίνεις πραγματική γυναίκα». Όχι, δεν ήταν παρθένα, αλλά σπανίως είχε επαφή με άνδρες. Την έβρισκε με τις άλλες Εστιάδες. Έρχεται η πανταχού παρούσα Μάργκιτ να συλλέξει το σπέρμα. Κρατούσε το φλιτζάνι με τον καφέ, πήρε το καυλί μου και το στράγγιξε  μέσα του. Ύστερα ανακάτεψε καλά το περιεχόμενο και το μοίρασε στις υπόλοιπες.  Μικέλα, Σλάβι και Ρόζι ήπιαν ενισχυμένο καφέ. Η Μικέλα έτρεμε απο την ηδονή. Το είχε ευχαριστηθεί. Κόλλησε το σώμα της πάνω μου, απέκτησα άλλη μια θαυμάστρια. Γύρισε ανανεωμένη στις υπόλοιπες που τη χειροκροτούσαν. Περιττό να πω ότι καθ’ όλη τη διάρκεια του ερωτικού παιχνιδιού μας όλοι  είχαν συγκεντρωθεί γύρω μας να παρακολουθήσουν το θέαμα. Μόλις ολοκληρώσαμε, γύρισαν στις θέσεις τους και ασχολήθηκαν με τα δικά τους.

Ο καιρός  ήταν υπέροχος, ζέστη και μοναδικό πράσινο τοπίο, με τα γραφικά χωριά κατά μήκος της ακτής. Ήμασταν πραγματικά ευχαριστημένοι για την επιλογή μας.

Η Σλάβι σκέφτηκε ένα πρωτότυπο σεξοπαιχνίδι. Προκειμένου να γαμηθούν όλες οι γυναίκες της παρέας, μερικές είχαν παράπονα ότι δεν τις προτιμούσαν οι άνδρες, έστρωσε μια μεγάλη πετσέτα, στην οποία υπήρχαν χαραγμένοι αριθμοί. Οι αριθμοί αντιστοιχούσαν στους παίκτες. Οι μπλε στους άνδρες και οι κόκκινοι στις γυναίκες. Από απόσταση ενός μέτρου περίπου ο παίκτης έριχνε μια μάρκα. Όπου καθόταν η μάρκα ο παίκτης ή παίκτρια έκανε έρωτα με τον αντίστοιχο αριθμό. Π.χ. η Σλάβι έριξε στον αριθμό 20 που αντιστοιχούσε στον Άντε. Πήρε τον Άντε και πηδήχτηκε μαζί του. Η πρότασή της έγινε δεκτή με ενθουσιασμό. Έτσι όλοι και όλες ικανοποιήθηκαν και ευχαριστήθηκαν. «Άσε, Σλάβι, είσαι πρώτη στην οργάνωση». «Εσύ, δεν κάνεις για  εδώ,  πρέπει να σε πάρω μαζί μου στην Αθήνα, μήπως και βάλεις τάξη στην αναρχία!»

Το καλό από το παιχνίδι ήταν ότι μού έπεσε μια βραχόβια, η Ιβάνα, που την έκανα κέφι από τη «Valalta». Η Ιβάνα περίμενε πως και πως να ξεσκιστεί. Μου κουνούσε τον πισινό της και με το δάχτυλό της μού έκανε σήμα να πλησιάσω. Μετά με τσίμπησε και με χτύπησε ελαφρά στα καπούλια. Η βραχόβια ήταν το κάτι άλλο. Βουνίσιοι και βραχόβιοι ενώθηκαν σε ένα τρενάκι που ξεκινούσε από το πιλοτήριο και κατέληγε στην πρύμνη. Οι άνδρες βρίσκονταν ανάμεσα σε δυο ή τρεις γυναίκες που τα χέρια τους δούλευαν ασταμάτητα. Η Μικέλα είχε ξεσπαθώσει. Πέταξε το χιτώνα της και κόλλησε δίπλα μας. Το κωλαράκι της έκανε κρα. Ζήτησε απ’ όλους να της βάλουν κωλοδάχτυλο. Τι τιμή για μια Εστιάδα να της βάλουν χέρι οι θνητοί! Κρίμα που δεν υπάρχουν φωτογραφίες. Ήταν απαράβατος όρος όλων να μην υπάρχει αποδεικτικό υλικό. όχι γιατί ντρεπόμασταν, αλλά θέλαμε να προστατεύσουμε την προσωπική ζωή μας από τον πικρόχολα σχόλια, τον Τύπο και τις ενδεχόμενες διαρροές…